W Polsce jedynie 11 proc. pracowników deklaruje chęć podjęcia zatrudnienia w formie telepracy. Polega ona na wykonywaniu pracy poza siedzibą przedsiębiorstwa. Dla firmy to przede wszystkim możliwość obniżenia kosztów prowadzenia działalności, bo telepracownik pracuje najczęściej w swoim miejscu zamieszkania. Z kolei dla pracownika to oszczędność czasu na przejazdach, a także sposób połączenia pracy z obowiązkami domowymi. To atrakcyjny sposób np. na powrót na rynek pracy dla matek czy podjęcie pierwszego zatrudnienia przez osoby niepełnosprawne.

Aby zachęcić pracodawców do zatrudnienia telepracowników, Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP) zorganizowała dla nich specjalne szkolenie sfinansowane z pieniędzy z Unii. Niestety środki zostały niepotrzebnie wydane, bo uczestnicy nadal nie są przekonani do tej formy zatrudnienia.

Pracodawcy mogą zatrudnić telepracownika na etat lub na podstawie umowy cywilnoprawnej. Zdecydowana większość wybiera tę drugą możliwość. Obecnie współpracuję z 10 osobami na zasadach telepracy, ale mam z nimi podpisane umowy-zlecenia lub o dzieło – mówi Agata Bryzgalska, właścicielka firmy Laboratorium Innowacji w Koninie. Tłumaczy, że zawarcie umowy o pracę jest po prostu mniej korzystne dla pracodawcy, chociażby dlatego, że nie ma on możliwości kontrolowania postępu pracy telepracownika na bieżąco.

Więcej szczegółów w Gazecie Prawnej w artykule pt. Telepraca tak, ale tylko na zlecenie

Urszula Mirowska-Łoskot