Po co wyceniać własny znak towarowy?

Zastanawiasz się, po co wyceniać zarejestrowany znak towarowy? Powody kierujące przedsiębiorcami są rozmaite. Jedni decydują się na ten krok w celu sporządzenia sprawozdania finansowego, a znak towarowy może być jednym ze składników aktywów. Wycena znaku towarowego ma miejsce przy przejęciach i fuzjach przedsiębiorstwa, w procesie podejmowania decyzji inwestycyjnych, przy podziale majątku czy podczas ustalania celów. Przedsiębiorcy decydują się na to także w przypadku wniesienia znaku towarowego do spółki aportem. Podczas przejścia na biznes franczyzowy wycena także jest istotnym elementem, gdyż potrzebne jest ustalenie kwoty licencji.

W praktyce wyróżnia się:

• wycenę handlową — wykorzystywaną w zarządzaniu marką i służącą do zbudowania architektury,

• wycenę techniczną — przeprowadzaną na potrzeby planowania podatkowego i sprawozdań finansowych.

Znak towarowy a majątek firmy

Jak pokazuje rzeczywistość, każdy znak można wycenić, ale nie każdy będzie brał czynny udział w sprawozdaniu finansowym. W poczet aktywów przedsiębiorstwa może zaliczyć znak towarowy, jeśli:

• możliwe jest rzetelne i wiarygodne określenie jego wartości początkowej,
• znak nie został wytworzony we własnym zakresie,
• znak przeznaczony jest na potrzeby konkretnej jednostki gospodarczej.
• okres jego użytkowania wynosi więcej niż rok.

Metody służące wycenie znaku towarowego

Wycena znaku towarowego w celu wniesienia go do aktywów firmy jest bardzo szczegółowo regulowana w ustawie o rachunkowości. Początkowa cena nabycia, czyli cena zakupu zwiększona o podatki i cło oraz pomniejszona o rabaty, upusty i koszty to wartość początkowa znaku towarowego. Z kolei prawa do znaków towarowych ujmowane są w bilansie wartości godziwej. Jest to wartość odzwierciedlająca korzyści ekonomiczne, które nabywca może osiągnąć w przyszłości, bazując na tym właśnie znaku towarowym.

Inne metody wyceny:

• metoda kosztowa — określa wartość na podstawie kalkulacji kosztów, które trzeba ponieść, aby w przyszłości móc cieszyć się korzyściami, które będą się pokrywały z obecnymi korzyściami. Do tego typu metody można podejść na dwa sposoby: oprzeć ją na kosztach zastąpienia lub koszcie reprodukcji. Koszt zastąpienia oznacza koszty konieczne do poniesienia, aby zastąpić znak alternatywą gwarantującą podobne przychody ze sprzedaży. Koszt reprodukcji to z kolei koszt konieczny do poniesienia, aby uzyskać dokładną reprodukcję znaku, zupełnie od zera.

• metoda dochodowa — tutaj można wyróżnić trzy odrębne metody:
  • metodę zdyskontowanych przepływów pieniężnych — określa wartość zastrzeżonego znaku jako obecną wartość części przepływów, jakimi może się cieszyć przedsiębiorstwo w wyniku posiadania właśnie tego znaku.
  • metodę mnożnikową — na bazie obecnego wykorzystania znaku, bierze pod uwagę takie czynniki, jak siła marki, rynek, obecna dochodowość znaku towarowego, wyniki przeszłej działalności oraz perspektywa dalszego rozwoju,
  • metoda oparta na zwolnieniu z opłat licencyjnych — należy oszacować tantiemy, jakie firma płaciłaby, jeśli musiałaby korzystać z licencji na ten znak towarowy.

• metoda rynkowa — opiera się na założeniu, iż wartość zastrzeżonego znaku towarowego to kwestia porównania go z podobnymi, które zostały już sprzedane. Ta metoda nie zawsze jest możliwa do wykorzystania, ponieważ musi istnieć rynek, na którym dokonuje się takich transakcji znakami, a poza tym trzeba mieć dostęp do informacji dotyczących takich transakcji, by móc operować konkretnymi cenami. Zwykle transakcje tego pokroju wiązane są tajemnicą handlową.

Foto: Unsplash, treść: materiał partnera