Ustawa i podstawy prawne

Zgodnie z art. 22 ustawy Podatek dochodowy od osób fizycznych, za koszt uzyskania przychodu należy uznawać koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Koszt uzyskania przychodu stanowią również opłaty recyklingowe. Ustawodawca zalicza do nich także wydatki poniesione przez pracodawcę na zapewnienie prawidłowej realizacji pracowniczych programów emerytalnych. Koszt uzyskania przychodu to także faktycznie poniesione wydatki na nabycie lub wytworzenie składników majątku podatnika (z określonymi wyjątkami) oraz wydatki na nabycie lub wytworzenie składnika majątku podatnika.

Generalnie, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Praktyka i interpretacje

Praktyka zauważyła dość ogólne sformułowania ustawowe. W przepisach podatnik nie znajdzie enumeratywnego wyliczenia kosztu uzyskania przychodu. Te ogólniki mogą prowadzić do powstawania pewnych wątpliwości. Dlatego też, na przestrzeni lat praktyka dodatkowo wypracowała dodatkowe zasady i przesłanki, których użycie pozwala na jaśniejsze zasady kwalifikacji wydatków do kosztu uzyskania przychodu (kosztów podatkowych).

• według orzecznictwa ważny jest wpływ danego wydatku na wysokość osiągniętego przychodu;

• kluczowe może być istnienie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wypadkiem, a przychodami;

• związek pomiędzy przychodami i wydatkami musi być oparty o zasady zdrowego rozsądku;

• ocena kosztu, w zakresie zakwalifikowania jako koszt uzyskania przychodu, powinna być indywidualna dla każdej sytuacji.

Podsumowanie i rekomendacje

Koszty uzyskania przychodu zostały zdefiniowane przez ustawodawcę, poprzez wskazanie cech charakterystycznych tych kosztów, umożliwiających zakwalifikowanie ich do grupy „koszt uzyskania przychodu”. Warto jednak pamiętać, że podatnik sam oblicza swoje zobowiązania podatkowe (zasada samonaliczania), dlatego to on odpowiedzialny jest za wskazanie wysokości zobowiązania podatkowego – po stronie podatnika jest naliczenie kosztów i odpowiednia ich kwalifikacja. Organy podatkowe mają natomiast zagwarantowane prawa, umożliwiające im weryfikację pracy podatnika. Dlatego dodatkowo poza wskazaniami ogólnymi, podatnik może opierać się na utrwalonej praktyce, orzecznictwie oraz interpretacjach organów skarbowych. W sytuacjach nietypowych czasami warto skontaktować się ze specjalistą w zakresie podatków, w celu uniknięcia ewentualnych negatywnych konsekwencji prawnych, w tym karnych (i karno-skarbowych).