Zatem nic dziwnego, że rodzice chcą ułatwić dzieciom start językowy i od najmłodszych lat dbają o edukację swoich pociech w tym zakresie. Rodzice najczęściej decydują się na jedną z dwóch ścieżek nauczania. Pierwszą jest symultaniczne przyswajanie dwóch języków – ojczystego i obcego. Drugi język, wprowadzany konsekwentnie do otoczenia dziecka przed ukończeniem przez nie 3 lat, jest przyswajany w ten sam sposób co język ojczysty. Mówimy wówczas o bilingwizmie.

Druga ścieżka językowej edukacji to kształcenie następcze. Wówczas dziecko uczy się drugiego języka dopiero wtedy, gdy opanuje w pełni komunikatywnie język ojczysty. Żadna z tych metod nie jest rekomendowana przez naukowców jako lepsza. Decyzję powinni podjąć sami rodzice, którzy najlepiej znają swoje dziecko, jego zainteresowania i chęć do poznawania nowego języka.

Niezależnie od tego, który sposób nauki rodzice wybiorą dla swojego dziecka, należy pamiętać, że wdrażaniem w nowy język powinna zająć się osoba w pełni kompetentna, to znaczy ktoś, kto opanował język co najmniej w stopniu zaawansowanym. Najlepiej, aby nauczycielem był profesjonalista. Oferta wszelkiego rodzaju kursów językowych jest niezwykle bogata, zwłaszcza w dużych miastach. Ciekawym rozwiązaniem, które pozwala dziecku w pełni zanurzyć się w języku, jest szkoła dwujęzyczna.

Kształcenie w szkole dwujęzycznej często kończy się uzyskaniem świadectwa, które zwalnia kandydatów na studentów zagranicznych uczelni z obowiązku zdawania egzaminu z języka obcego.

Artykuł powstał przy współpracy z International School Szkoła Dwujęzyczna Warszawa.