Etapy alkoholizmu

Według różnych badań, alkoholizm składa się z czterech faz: prealkoholicznej, ostrzegawczej, krytycznej i chronicznej.

Na początku zaczyna się od picia w towarzystwie, a alkohol jest po prostu źródłem przyjemności. Potem sięga się po niego częściej, usprawiedliwiając się potrzebą rozluźnienia lub ukojenia nerwów. W następnej fazie alkoholik koncentruje się tylko i wyłącznie na alkoholu, ciągle szuka okazji do picia. Za to w trzeciej fazie traci on kompletnie kontrolę nad piciem. Musi wypić tyle, żeby się od razu upić. Podczas tego etapu pierwsze miejsce zawsze zajmuje alkohol. Na dalszym planie są obowiązki domowe i inne zobowiązania. Sam alkoholik staje się co raz bardziej agresywny i ciągle odczuwa przymus picia. W tej fazie jego bliskie otoczenie może łatwo zauważyć problem i zareagować. W ostatniej fazie uzależniona osoba najczęściej kryje się już z piciem, robi to w samotności, często przez całe dnie. Przestaje się kontrolować. Ma też różne objawy chorobowe jak np. padaczka alkoholowa czy zaburzenia snu.

Typowe zachowania alkoholika

Alkoholicy zawsze usprawiedliwiają swoje picie różnymi powodami, ale nigdy tym, że są po prostu uzależnieni. Co ciekawe, w większości wierzą w swoje słowa, dlatego ich bliscy tak łatwo dają się oszukać. Uzależniona osoba, chętnie otacza się innymi pijącymi, nie koniecznie też uzależnionymi. Robi to, aby mieć usprawiedliwienie, że nie odmawia się picia w towarzystwie.

Alkoholik bardzo często przybiera różne maski które ukrywają jego problem, zwłaszcza w początkowej fazie nałogu. Bardzo często takie osoby dają z siebie wiele w pracy, a po powrocie do domu, nie wiedząc co ze sobą zrobić sięgają po alkohol. Następnie, gdy rodzina zorientuje się, że ich bliski jest uzależniony, zachodzi zmiana zachowania. Alkoholik niechętnie wraca do domu bo wie, że tam napotkają go przeszkody w piciu. Będzie wtedy wymyślał spotkania służbowe na mieście lub delegacje, aby móc się odciąć i w spokoju napić. Czasem w takich przypadkach udaje im się przetrzeźwieć przed powrotem do domu, ale w późniejszych etapach staje się to niemożliwe.

Jak obchodzić się z alkoholikiem?

Kiedy osoby bliskie zorientują się, że dzieje się coś złego, to bardzo często nie wiedzą jak do tego podejść albo reagują niewłaściwie. Bardzo często reagują wybuchowo i używają ostrych słów. Taki sposób reakcji nigdy nie zadziała, może tylko spowodować wybuch złości u uzależnionego. Najważniejszy jest spokój: spokojna rozmowa i odpowiedni moment w którym alkoholik jest trzeźwy. Podczas rozmowy warto mu uświadomić, że stracił on kontrolę nad swoim życiem. Jeżeli jednak zachowanie alkoholika stwarza zagrożenie dla bliskich to trzeba od razu zwrócić się o pomoc do odpowiednich instytucji. Najgorsze zachowanie bliskich wobec alkoholika to brak reakcji i udawanie, że nie ma problemu. Wtedy alkoholik czuje, że jest bezkarny i może tkwić w swoim nałogu.

Życie z alkoholikiem

Bardzo często rodzina alkoholika dostosowuje się do jego funkcjonowania. Jest to spowodowane wolą przetrwania i chęcią ukrycia jego problemu. Na początku w rodzinie dochodzi do prób rozmowy, przeważnie nie przynoszącej żadnych pozytywnych skutków. Te bezskuteczne próby tylko zniechęcają i powodują, że rodzina zaczyna powoli się izolować i udawać, że wszystko jest w porządku i nie ma żadnego problemu. Poniekąd ukrywają alkoholika. Same relacje wewnątrz rodziny pogarszają się, zwłaszcza relacje małżeńskie. Partner uświadamia sobie, że musi przejąć obowiązki alkoholika, żeby rodzina mogła jakoś funkcjonować. Następnie dochodzi do odsunięcia alkoholika od rodziny. Uczy się ona żyć bez niego chyba, że zacznie on być abstynentem i będzie próbować się przystosować ponownie do życia w rodzinie.

Konsekwencje alkoholizmu

Zmiany do których dochodzi, zwłaszcza w rodzinie alkoholika, mogą być  trwałe, nie do odwrócenia. Przede wszystkim dochodzi do zmiany uczuć. Częstym odczuciem jest złość, lęk i bezradność. Czasami pojawia się wstyd za osobę uzależnioną. Stres, który towarzyszy osobom żyjącym z alkoholikiem może przynieść wiele szkód na lata. Dorastające dzieci mogą nabawić się syndromu DDA (Dorosłych Dzieci Alkoholików), żony czy mężowie stają się współuzależnieni. Może dochodzić do pojawienia się nerwic czy depresji. Wraz z alkoholikiem cierpi jego całe otoczenie, mimo tego, że on nie ma tej świadomości.

Wsparcie bliskich

Jeżeli alkoholik zdecyduje się na leczenie, to wsparcie rodziny staje się dla niego najważniejsze, aby móc przetrwać. Pierwszym, najcięższym dla niego okresem, jest detoks alkoholowy. Jego przetrwanie to przełomowy etap. Po nim następuje właściwie leczenie. Podczas leczenia rodzina i przyjaciele są największym wsparciem, które pomaga utrzymać mu trzeźwość. Bez niego uzależniony ma niewielkie szanse na wygranie walki z nałogiem.