Pluskwy, które atakują dziś mieszkańców mieszkań, są potomkami insektów zamieszkujących jaskinie, które początkowo żywiły się krwią nietoperzy. Kiedy ludzie zaczęli żyć w jaskiniach, insekty zaczęły pasożytować na ludziach. Następnie kiedy ludzie wyprowadzili się z jaskiń i zaczęli kulturę rolniczą, te insekty poruszały się wraz z nimi. Od tego czasu ludzie zamieszkiwali z pluskwami na całym świecie.

Pluskwy należą do rodziny robaków zwanej Cimicidae. Wszyscy członkowie tej grupy żywią się tylko krwią. Cimex lectularius ma pięć etapów rozwojowych. W każdej fazie życia, pluskwa musi pobrać posiłek z krwi, aby się rozwijać. Pluskwy, jak wszystkie robaki, mają swój egzoszkielet i muszą go zrzucić, aby się rozwijać. To zrzucanie egzoszkieletu nazywa się linienie. Nimfa pluskiew musi wziąć posiłek z krwi. Po przejściu fazy wylinki - pluskwa domowa staje się dorosła.

Pluskwy, są różnopłciowe i również muszą zażywać regularnie posiłki z krwi do rozmnażania się. Kompletny proces rozwoju od jaja do dorosłego osobnika może nastąpić w ciągu mniej więcej 37. dni w modelowych temperaturach. Dorosłe pluskwy mają długość życia prawie 1. rok zależnie od powtarzalności dostępu do posiłków z krwi i zakresu temperatur.

Postępowanie pluskiew w trakcie "polowania"

Pluskwy mają dosyć dyskretny styl bytowania, co oznacza, że spędzają dużą ilość czasu ukrywając się razem w szczelinach, w których nie będą widoczne. Jednak stają się aktywne w nocy, między godziną 0:00, a piątą rano. To w ten czas, kiedy ofiara jest zazwyczaj w swoim najgłębszym śnie, pluskwy uwielbiają wyjść na żer. Insekty te są znane z tego, że podróżują bardzo duże dystanse w stosunku do wielkości swojego ciała. Pluskwy są przyciągane przez dwutlenek węgla wytwarzane przez oddech gospodarza, a także przez ciepło ciała. Jednak pluskwy są w stanie wykrywać żywiciela na krótkich dystansach. Nie jest do końca przebadane jak pluskwy ukryte w szafie są w stanie znaleźć gospodarza znajdującego się po drugiej stronie pokoju. Pluskwy potrafią jednak poruszać się bardzo szybko i uważa się, że dużo wędrują, zanim będą w stanie znaleźć swoje pożywienie. W najlepszym przypadku większość pluskiew chciałaby gromadzić się w pobliżu łóżka żywiciela, czy na materacu. Jednak nie zawsze jest to możliwe w wysokich infestacjach, gdzie pluskwy są zatłoczone i wiele pluskiew musi szukać schronienia na odległość dalszą, np. kilka metrów od gospodarza. Specjaliści marki Dezynfeusz mówią o tym, że w skrajnych przypadkach mogą być nawet w znienawidzonych wilgotnych miejscach takich jak kuchnia czy łazienka.

Pluskwa w akcji

Gdy pluskwa znajdzie żywiciela, atakuje skórę aparatami gębowymi, aby znaleźć przestrzeń kapilarną, która umożliwia napływanie krwi do ich ciał. Pluskwa może kilkakrotnie nakłuwać skórę, zanim zacznie się żerować. To badanie spowoduje, że gospodarz otrzyma kilka ugryzień od tego samego pasożyta. Gdy pluskwa osiedli się w miejscu, to będzie karmić przez 5-10 minut. Gdy pluskwa domowa jest już pełna, opuści gospodarza i powróci do pęknięcia lub szczeliny, zazwyczaj w miejscu gdzie gromadzą się inne pluskwy. Pluskwa zacznie wtedy trawić i wydalać swój posiłek.

Zachowanie godowe

Po nakarmieniu dorosłe pluskwy, zwłaszcza samce, są bardzo zainteresowane godami. Robaki tego typu mają unikalną metodę godową nazywana inseminacją traumatyczną. To zachowanie godowe jest uważane za traumatyczne, ponieważ samiec, zamiast wprowadzać swój narząd rozrodczy ("paramere") w żeńskie genitalia, dosłownie wbija noż przez ścianę jej ciała do wyspecjalizowanego organu dalej w jej prawą stronę, zwaną Organem Berlese. Plemniki są uwalniane do jamy ciała samicy, gdzie w ciągu najbliższych kilku godzin przeniesie się do jej jajników i zapłodni jej jaja. Traumatyczne przeszywające zapłodnienie powoduje rany w ciele kobiety, która pozostawia bliznę. Ciało samicy musi zagoić się z tej rany, w związku z czym wiadomo, że samice pozostawiają skupiska po kilkukrotnych godach, aby uniknąć dalszych nadużyć.

Samice pluskiew

Badania wykazały, że proces gojenia zapłodnienia traumatycznego ma znaczący wpływ na zdolność samicy do produkcji jaj. W rzeczywistości kobiety, które są inseminowane tylko raz i nie są poddawane wielokrotnym dźganiom przez samca, wyprodukują 25 procent więcej jaj niż samice, które są wielokrotnie kojarzone. W końcu jednak samicy skończą się plemniki i będzie musiała ponownie łączyć się w pary, aby ją zapłodnić w jajka. Jednak niestety może z łatwością kopulować z własnym potomstwem, gdy dorośnie, aby kontynuować cykl.