Objawy zespołu Sjögrena

Choroba autoimmunologiczna przebiega w taki sposób, że układ odpornościowy osoby chorej atakuje jej własny organizm, niszcząc jego komórki. Zespół Sjögrena doprowadza do tego, że gruczoły łzowe oraz ślinianki chorego nie pracują w sposób prawidłowy, a to pociąga za sobą skutki uciążliwe w codziennym życiu. Ślinianki nie produkują tyle śliny ile powinny, przez co chory odczuwa ciągłą suchość w ustach. To może spowodować u niego problemy z przeżuwaniem, a nawet połykaniem pokarmu. Nadmierna suchość w ustach nie pozostaje obojętna również dla aparatu mowy – chory może odczuwać trudności nawet w mówieniu. Dolegliwość ta może spowodować także szybko rozwijającą się próchnicę zębów. Suchość w ustach to jednak nie jedyny objaw. Pozostają jeszcze nieprawidłowo funkcjonujące gruczoły łzowe. Chorzy często opisują swoje symptomy jako uczucie piasku pod powiekami. Oczy cierpiącego na zespół Sjögrena pieką, bolą, są permanentnie zaczerwienione, a dodatkowo bardzo uwrażliwione na czynniki zewnętrzne, takie jak chociażby silniejszy wiatr. Kobiety chore na zespół Sjögrena uskarżają się również na nadmierną suchość pochwy. Ta dolegliwość może znacznie utrudnić życie seksualne, sprawiając, że stosunek płciowy dla kobiety stanie się czymś wyjątkowo bolesnym. Czasem u chorych pojawiają się również takie objawy, jak ból i zasinienie palców, a nawet powiększone węzły chłonne. Te wszystkie symptomy skutecznie uprzykrzają życie chorych i często uniemożliwiają im normalne funkcjonowanie. Leczenie zespołu suchości polega więc przede wszystkim na łagodzeniu tych objawów. Ciekawostką jest to, że zespół Sjögrena dotyka dużo częściej kobiet niż mężczyzn. Najbardziej narażone na tę chorobę są natomiast kobiety w okresie menopauzalnym. Dlatego też podejrzewa się niekiedy, że zespół Sjögrena może mieć pewne przyczyny hormonalne.

Diagnostyka zespołu suchości

Aby potwierdzić zachorowanie na zespół Sjögrena wykonuje się wiele różnorodnych badań. Jednymi z ciekawszych są test Saxona oraz test Schirmera. Test Saxona pozwala na zbadanie, czy organizm wytwarza odpowiednią ilość śliny, natomiast test Schirmera jest dobrym sposobem na sprawdzenie, czy gruczoły łzowe funkcjonują w prawidłowy sposób.