Obydwa wyroki ogłoszono 15 marca. Pierwszy z nich (w sprawie C-135/10) dotyczył sporu pomiędzy włoską organizacją posiadaczy praw autorskich (Società Consortile Fonografici - SCF) a włoskim stowarzyszeniem stomatologów (Associazione Nazionale Dentisti Italiani). Obydwie organizacje prowadziły negocjacje w sprawie wynagrodzeń za odtwarzanie muzyki w gabinetach, ale ostatecznie nie doszły do porozumienia.

Z uwagi na brak pomyślnego zakończenia tych negocjacji SCF wniosła do włoskiego sądu pozew przeciwko M. Del Corso o stwierdzenie, że odtwarzał on jako muzykę tła w swoim prywatnym gabinecie dentystycznym w Turynie chronione fonogramy oraz że działania te podlegają wypłacie godziwego wynagrodzenia.

Rozpatrujący tę sprawę sąd apelacyjny w Turynie zwrócił się do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS) z pytaniem, czy odtwarzanie nagrań w gabinecie dentystycznym można uznać za "publiczne udostępnianie". 

Czytaj: Rapidshare musi filtrować wgrywane pliki

ETS uznał, że oceniając tę kwestię, należy brać pod uwagę rolę użytkownika dzieła (czyli dentysty), a także znaczenie słowa "publiczne". W przypadku dentysty odtwarzanie muzyki nie ma charakteru zarobkowego, ponieważ pacjenci dentysty udają się do prywatnego gabinetu dentystycznego w celu poddania się zabiegom. Poza tym krąg pacjentów korzystających z fonogramów jest bardzo ograniczony, zatem trudno mówić o odtwarzaniu "publicznym".

- Takie odtwarzanie nie daje zatem prawa do pobierania wynagrodzenia na rzecz producentów fonogramów - orzekł Trybunał.

Drugi wyrok (w sprawie C-162/10) dotyczyły osoby prowadzącej hotel. Irlandzka organizacja Phonographic Performance wniosła do High Court (Commercial Division, Irlandia) powództwo przeciwko państwu irlandzkiemu mające na celu ustalenie, że państwo to narusza prawo Unii, ponieważ regulacje krajowe zwalniają prowadzących hotele z obowiązku zapłaty godziwego wynagrodzenia za używanie fonogramów w pokojach hotelowych w Irlandii.

W tym przypadku analiza ETS była podobna tzn. Trybunał ocenił rolę użytkownika i starał się ustalić, czy można mówić o udostępnianiu "publicznym".

Goście hotelowi stanowią nieokreśloną liczbę potencjalnych odbiorców. Może być to znaczna liczba osób, zatem są podstawy, by nazwać ją "publicznością". Poza tym odtwarzanie różnego rodzaju nagrań w hotelu stanowi coś w rodzaju usługi dodatkowej, która ma wpływ na standard hotelu. Można zatem mówić o odtwarzaniu zarobkowym.

- W rezultacie taka osoba prowadząca hotel jest "użytkownikiem" dokonującym czynności "publicznego udostępniania" nadawanego fonogramu w rozumieniu prawa Unii. Z tego względu osoba ta jest obowiązana uiszczać godziwe wynagrodzenie za odtwarzanie nadawanego fonogramu oprócz wynagrodzenia uiszczanego przez nadawcę. Otóż, gdy prowadzący hotel udostępnia nadawany fonogram w pokojach swoich gości, używa tego fonogramu w sposób autonomiczny i przekazuje go publiczności odrębnej i dodatkowej w stosunku do tej, której dotyczyło pierwotne udostępnienie. Ponadto czerpie on korzyści gospodarcze z tego przekazania, niezależne od korzyści uzyskiwanych przez nadawcę lub producenta fonogramów - czytamy w komunikacie ETS.

Trybunał podkreślił przy tym, że o ile prawo Unii ogranicza prawo do wynagrodzenia w przypadku "użytku prywatnego", o tyle nie umożliwia państwom członkowskim zwolnienia osoby prowadzącej hotel, która dokonuje czynności "publicznego udostępniania" fonogramu,

Czytaj: Amerykanów zaczną niedługo odcinać od sieci