Redakcja Dziennika Internautów śledzi temat ACTA od 2008 roku i jest to dla nas powód do dumy. Wspominaliśmy o ACTA w ponad stu publikacjach. Newsy na ten temat pisaliśmy nierzadko po kilka razy w tygodniu, często odsyłając do tekstów źródłowych.  Budziły one duże zainteresowanie, głównie wśród naszych stałych Czytelników. Sygnalizowaliśmy problem politykom, partiom i wspominaliśmy o nim dziennikarzom z bardziej poczytnych gazet. Nie wzbudzał wielkiego zainteresowania. Kiedyś w rozmowie z naszym redaktorem dziennikarz z pewnej dużej gazety stwierdził: "ACTA? Nie słyszałem, ale chciałem pana spytać o to, dlaczego bronicie pedofilów..." (rozmowa dotyczyła Rejestru Stron i Usług Niedozwolonych).

W ostatnich dniach duże media zaczęły wspominać o ACTA, a rząd zdał sobie sprawę, że jest jakiś problem. Minister Kultury zaczął tłumaczyć, że ACTA nie jest porozumieniem niebezpiecznym. Nasuwa się pytanie - dlaczego minister robi to dopiero teraz? ACTA wzbudza kontrowersję od kilku lat (tak, od kilku lat), a dopiero teraz minister raczy nas uspokajać?

Oczywiście wcześniej minister nie musiał nic mówić o ACTA, bo częściowo utajniony proces prac nad porozumieniem nie wydawał się zagrożony. Dziennikarze wielkich mediów nie chcieli czytać nudnych dokumentów. Teraz, gdy temat stał się głośny, gdy "lud" śmie domagać się porzucenia prac nad porozumieniem, minister wysilił się na tłumaczenia. Za późno, panie ministrze. Zdecydowanie za późno.

Czytaj: ACTA - co trzeba wiedzieć o antypirackim pakcie

Polski rząd zachował się nagannie, trzeba to powiedzieć wprost. Gdyby nie ostatni apel organizacji pozarządowych, o podpisaniu ACTA prawdopodobnie dowiedzielibyśmy się po fakcie. Na stronie MKiDN prawdopodobnie widzielibyśmy newsy w stylu "Światełko pokoju w ministerstwie", ale o ACTA nie byłoby ani słowa. W państwie demokratycznym takie przemilczanie istotnych spraw jest naganne, przyznajmy to.

Trzeba jednak dodać, że polski rząd nie był gorszy ani lepszy od innych rządów, które chcą przystąpić do inicjatywy ACTA lub już to zrobiły. Wszystkie te kraje zgodziły się na ukrywanie ważnego porozumienia przed obywatelami i organizacjami społecznymi. Wszystkie te kraje godziły się na tworzenie ważnego dokumentu przez ludzi, których tak naprawdę nikt nie wybrał na prawodawców. Dlatego podpisanie ACTA będzie miało jakby podwójne znaczenie. Będzie to zgoda na niebezpieczne zapisy porozumienia, ale także zgoda na to, aby zlekceważyć demokratyczne procedury i "prać" niebezpieczne inicjatywy w (najczęściej tajnych) negocjacjach międzynarodowych.

Demokracja w krzywym zwierciadle

Aby pokazać, jak to "pranie" wygląda, postanowiliśmy przypomnieć kilka istotnych wydarzeń i faktów związanych z ACTA. Miały one miejsce w przeszłości, ale przecież w tym tygodniu może zapaść decyzja o tym, czy podpiszemy się pod tym wszystkim.

• W roku 2008 prace nad ACTA już trwały i padały pierwsze niebezpieczne propozycje. Czy ktoś uczciwie powiedział o tym obywatelom? Nie. Opinia publiczna dowiedziała się o proponowanej treści ACTA dzięki przeciekom Wikileaks. 
• W roku 2009 międzynarodowa koalicja organizacji pozarządowych wystąpiła o odtajnienie negocjacji w sprawie ACTA. Do dziś nie wiemy, o czym dokładnie rozmawiano w czasie "rund negocjacyjnych ACTA".
• Przez lata strony negocjujące ACTA twierdziły, że wypracowywanie porozumienia międzynarodowego w trakcie całkowicie tajnych negocjacji jest normalne. To nie była prawda. Najbliższe istocie ACTA traktaty WIPO (WCT i WPPT) były negocjowane na całkiem otwartych spotkaniach w Genewie. Mogły w nich uczestniczyć osoby bez akredytacji, szkice tekstów były podane do wiadomości publicznej, a rząd USA przyjmował komentarze w ich sprawie.
• W czasie rundy negocjacyjnej w Meksyku miało miejsce pierwsze "publiczne spotkanie" dotyczące ACTA. Wyproszono z niego osobę relacjonującą przebieg spotkania na Twitterze (sic!).
• Polskie Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego nie poinformowało wszystkich o konsultacjach ws. ACTA. Zabawne, prawda? I pomyśleć, że nawet mieliśmy konsultacje...
• Przedstawiciele przemysłu rozrywkowego prosili przewodniczącego PE, aby nie sprawdzał zbyt dokładnie zgodności ACTA z unijnym prawem.
• Politycy z krajów negocjujących ACTA jeszcze przed podpisaniem porozumienia zapewniali, iż nie zmieni ono prawa w ich krajach. Po podpisaniu ACTA politycy "zmienili zdanie" i przyznali, że trzeba będzie dostosować prawo do ACTA.
• Obecnie władze Polski i UE zapewniają, że ACTA nie zmieni naszego prawa.
• Piotr Waglowski opisał w serwisie Vagla.pl, w jaki sposób sejmowa Komisja ds. Unii Europejskiej w sierpniu 2011 r. pozytywnie opiniowała ACTA. Warto przeczytać.
• Już teraz można powiedzieć, że ACTA ustaliła nowe standardy w polityce. W ramach negocjacji innego, podobnego porozumienia (TPP) kraje-negocjatorzy już zobowiązały się do zachowania poufności.

Powyższa lista prezentuje zaledwie ułamek ze wszystkich kontrowersji dotyczących ACTA. Wybraliśmy jednak takie wydarzenia z ostatnich lat, które wyraźnie pokazują, że w pracach nad ACTA wyraźnie przebijała się chęć ominięcia demokratycznych zasad, byle tylko zadowolić wybrane podmioty przemysłowe.

ACTA może zamienić operatorów telekomunikacyjnych w szpiegów i cenzorów. Może utrudnić dostęp do leków, może szkodzić rozwijaniu e-przedsiębiorstw, ale... nawet gdyby ACTA była czymś pożytecznym, to czy warto popierać dokument wypracowany w taki właśnie sposób?

Polski rząd odpowie na to pytanie niebawem, podpisując ACTA lub nie. Podpisać ACTA to tak jakby powiedzieć "zapomnijcie o demokracji, nadchodzi coś nowego".

Czytaj: ACTA: Boni prosi Tuska, by wstrzymać podpisanie traktatu