Dreambox - tak nazywa się przedsięwzięcie, w ramach którego kalifornijscy studenci chcą popularyzować drukowanie 3D. Pierwszy tego typu automat stanął już w uniwersyteckim kampusie w Berkeley, a dokładnie w Etcheverry Hall. Na pomysł zbudowania go wpadli studenci, którzy byli sfrustrowani słabym dostępem do urządzeń na uczelni, ale teraz chcą zbudować na rozwiązaniu problemu nowy biznes.

Korzystanie z automatu zaczyna się od złożenia zamówienia online. Użytkownik wybiera jeden z dostępnych kształtów do wydrukowania lub przesyła własny plik CAD. Teoretycznie maszyna może wydrukować wszystko, co zmieści się w wymiarach 17x22x12 cm.

Po wybraniu kształtu do wydrukowania należy dokonać płatności. Maszyna drukuje kolejno zgłoszone projekty, a kiedy skończy dany kształt, trafia on do szuflady i czeka na odbiorcę. Użytkownik dostaje wiadomość tekstową informującą o możliwości odebrania zamówienia. Koszt drukowania jednego elementu może wynieść kilka dolarów.

Powszechne drukowanie? Masa problemów!

Sama idea publicznej drukarki 3D jest ciekawa i może być w przyszłości realizowana przez różne firmy. Mogłaby się przydać zwłaszcza modelarzom czy majsterkowiczom, ale ludzie mogą mieć najbardziej nietypowe potrzeby i zamówienia.

Oczywiście może to wywołać lawinę nowych problemów. Skoro drukarka 3D może wytworzyć naprawdę niebezpieczną broń, to czy publiczne drukarki nie posłużą do wyrobu broni? Czy nie posłużą one do innych naruszeń, np. wytwarzania przedmiotów według zastrzeżonego projektu?

Drukowanie 3D znane jest od dawna, ale ostatnio przeżywa istny rozkwit. Coraz częściej można się spotkać z opinią, że jest to rewolucja na miarę druku lub internetu. Druk oraz internet dały wielu ludziom swobodny dostęp do informacji, natomiast drukowanie 3D daje swobodny dostęp do wytwarzania przedmiotów na własny użytek, a przed nami jeszcze inne rewolucje, takie jak choćby drukowanie jedzenia, a może nawet organów na przeszczepy?