Tylko w polskiej wersji językowej znajduje się kilkanaście tysięcy stron internetowych z tekstami źródłowymi. Idea projektu Gutenberg, podchwycona przez internautów skupionych wokół Wikimediów, ma się całkiem dobrze.

Polskie Wikiźródła mają powód do świętowania, ponieważ wprowadzono w nich wersje przejrzane. Od tygodnia, podobnie jak w Wikipedii, strony projektu są przeglądane i oznaczane jako wersje wolne od przypadkowych uszkodzeń czy celowych wandalizmów. W przypadku Wikiźródeł drobny błąd (np. typograficzny), który nie musi naruszać sensu treści, spowodowałby, że zasada wierności wobec źródła zostałaby naruszona.

Praca wikiskrybów, czyli wolontariuszy działających w Wikiźródłach, przebiega w kilku etapach. Na początku należy dobrać odpowiednie źródło, które można upowszechnić – takie, do którego prawa autorskie wygasły (minęło 70 lat od śmierci autora) bądź zostało opublikowane na wolnej licencji. Ponieważ obecnie głównie opracowuje się historyczne dzieła literackie, przepisywanie ich zaczyna się od skanowania i zamieszczania skanów w projekcie Wikimedia Commons (czyli repozytorium mediów). Następnie są one przepisywane lub przepuszczane przez system OCR.

Wikiskrybowie nie zawsze sięgają do tego systemu, ponieważ np. XIX-wieczny język polski nie jest przez OCR w poprawny sposób odczytywany. Czytelnik, aby mieć pewność, że czyta tekst źródłowy, może go z opublikowanymi skanami porównać. Końcowy etap prac to ułożenie typograficzne oraz dodanie linków do innych stron, np. biogramu autora w Wikipedii. Wszystko po to, by czytanie tekstu było dla czytelnika wygodne.

Przykładowy tekst, który został w powyższy sposób opublikowany w Wikiźródłach, to „Pan Tadeusz”, wydanie z roku 1834. 

Uwaga: Powyższy tekst jest dostępny jako public domain, co oznacza, że możesz cały ten tekst oraz wybrane jego fragmenty wykorzystywać do dowolnych celów, nie podając nawet autorów ani źródła.