Kasperski zobrazował problem na przykładzie najpoważniejszych incydentów dotyczących cyberbezpieczeństwa odnotowanych w ostatnim czasie. Zagrożenia takie, jak wykryty w 2010 r. Stuxnet czy uznawany za jego następcę Duqu, stanowią próbkę technicznego zaawansowania przestępców. Pierwszy potrafi uszkodzić duże instalacje przemysłowe, drugi ukierunkowany jest bardziej na kradzież poufnych danych. Oba burzą pewność w zakresie bezpieczeństwa IT, zostały bowiem wykryte przez przypadek po pewnym czasie od ich stworzenia.

Kasperski uważa, że w takiej sytuacji najlepszym rozwiązaniem byłoby stworzenie organizacji ds. bezpieczeństwa cybernetycznego, która pełniłaby rolę niezależnej globalnej platformy umożliwiającej międzynarodową współpracę oraz zawieranie traktatów o niestosowaniu cyberbroni, a także tworzenie regulacji mających zastosowanie dla krytycznych infrastruktur. Organizacja ta byłaby również odpowiedzialna za prowadzenie dochodzeń w sprawie incydentów oraz zwalczanie cyberterroryzmu.

- Międzynarodowa organizacja ds. bezpieczeństwa cybernetycznego nie wyeliminuje całkowicie cyberbroni, jednak znacząco poprawi obecną sytuację. Największą korzyść z istnienia takiej organizacji odniosłyby najbardziej zagrożone strony (tj. kraje rozwinięte z powszechnym dostępem do internetu) i to one powinny wesprzeć ją jako pierwsze - powiedział Jewgienij Kasperski.

Zobacz także:

• Anatomia cyberprzestępczych syndykatów, cz. 1

• Anatomia cyberprzestępczych syndykatów, cz. 2

• Anatomia cyberprzestępczych syndykatów, cz. 3