Tarcza dla mikroprzedsiębiorcy

Mikroprzedsiębiorca, który chce otrzymać wsparcie, musi spełnić łącznie trzy kryteria:

1. Pierwsze z nich dotyczy prowadzenia działalności w jednej ze wskazanych branży według stanu na 31.12.2019, 01.11.2020 oraz w dniu złożenia wniosku. Obecnie ubiegać się o wsparcie mogą przedsiębiorcy z jednej spośród 45 branży wskazanych na podstawie kodów Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD). – W przeciwieństwie do przepisów o Tarczy Branżowej, nie musi być to przeważające PKD. Przedsiębiorca powinien według stanu na każdy z wyżej wymienionych dni prowadzić działalność, do której przypisany byłby przynajmniej jeden określony kod – tłumaczy Mateusz Boguszewski, główny księgowy w firmie inFakt.
2. Drugie kryterium dotyczy spadku obrotów o co najmniej 30%. Przedsiębiorca może wybrać, które dwa okresy chce w tym celu porównać. Może to być kwiecień – grudzień 2020 r. do kwietnia – grudnia 2019 r. lub październik – grudzień 2020 r. do października – grudnia 2019 r.
3. Trzeci warunek to brak zaległości w opłacaniu podatków i składek ZUS na 31 grudnia 2019 r. lub 31 grudnia 2020 r. lub na dzień składania wniosku.

Całkowite umorzenie subwencji będzie możliwe, jeżeli  mikroprzedsiębiorca spełni jeszcze dwa warunki. Pierwszym z nich jest nieprzerwane prowadzenie działalności gospodarczej w okresie od dnia złożenia wniosku o subwencję do 31 grudnia 2021 r. Drugim – utrzymanie średniego zatrudnienia w 2021 r. w porównaniu do 2020 r.

Ile może otrzymać mikroprzedsiębiorca?

Wysokość subwencji przyznanej mikrofirmie zależy od spadku jej obrotów oraz od liczby pracowników: spadek obrotów o co najmniej 30% to 18 tys. zł na pracownika, a o co najmniej 60% – 36 tys. zł na pracownika. Maksymalna do uzyskania kwota subwencji dla mikroprzedsiębiorców wynosi więc 324 tys. złotych. 

– Co istotne, definicja pracownika na potrzeby wyliczania subwencji różni się od definicji pracownika, która wykazuje, czy mamy do czynienia z mikroprzedsiębiorstwem – tłumaczy ekspert inFakt. – Na potrzeby ustalenia statusu, czyli dla prawa do otrzymania subwencji liczą się tylko osoby na umowie o pracę, a do wyliczenia wysokości subwencji – każda osoba, za którą przedsiębiorca odprowadza składki za ubezpieczenia społeczne.

Środki z subwencji mogą zostać wykorzystane na konkretne cele, takie jak: pokrycie kosztów wynagrodzeń pracowników, koszty zakupu towarów i materiałów oraz usług obcych, bieżące koszty obsługi finansowania zewnętrznego, koszty najmu (lub umów o podobnym charakterze) nieruchomości użytkowanej do celów prowadzenia działalności, koszty wszelkich należności publicznoprawnych, koszty zakupy sprzętu i innych środków trwałych niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Subwencja dla małych i średnich firm

Aby otrzymać subwencję, firmy z sektora MŚP muszą wykazać spadek przychodów o przynajmniej 30% w jednym z dwóch wybranych okresów: listopad – grudzień 2020 r. w porównaniu do tego samego okresu z 2019 r. lub styczeń – marzec 2021 r. w porównaniu do tego okresu w 2019 r. W takim przypadku należy podać przewidywany spadek według swojej najlepszej wiedzy. 

Firmy z sektora MŚP  mogą otrzymać subwencję w wysokości 70% straty brutto wykazanej za okres od listopada 2020 do marca 2021. W przypadku okresu styczeń – marzec 2021 należy oszacować możliwą stratę. Maksymalna kwota wsparcia to 3,5 mln zł, jednak nie więcej niż 72 tys. zł na pracownika. Może być ono przeznaczone na finansowanie 70% kosztów stałych.

Także małe i średnie firmy mogą ubiegać się o całkowite umorzenie subwencji pod dwoma warunkami:

1.  Pierwszym z nich, podobnie jak w przypadku JDG, jest nieprzerwane prowadzenie działalności gospodarczej w okresie od dnia złożenia wniosku do 31 grudnia 2021 r. 
2. Drugi warunek to rozliczenie nadwyżki udzielonej subwencji w terminie po 31 grudnia 2021 r., ale nie później niż do 31 stycznia 2022 r. – Jako nadwyżka rozumiana jest różnica między otrzymaną kwotą subwencji, a faktycznie poniesionymi kosztami stałymi w sytuacji, gdy rzeczywiste koszty stałe okazały się niższe – tłumaczy Mateusz Boguszewski. Beneficjent powinien wykazać rzeczywiste koszty stałe na podstawie sprawozdań finansowych lub dokumentów księgowych za okres od 1 listopada 2020 r. do 31 marca 2021 r.

W przypadku MŚP utrzymanie poziomu zatrudnienia nie należy do warunków umorzenia subwencji.

Na co nie można wydawać środków?

Przedsiębiorców obowiązuje zakaz dokonywania jakichkolwiek płatności na rzecz swoich pracowników poza wynagrodzeniem zasadniczym, a więc np. premii. Beneficjent subwencji nie może też wydać środków na rzecz właścicieli lub podmiotów, z którymi ma powiązania, nie może również przedpłacać kredytów, leasingów i innych podobnych instrumentów. 

Zakaz dotyczy także nabycia (przejęcia) w sposób bezpośredni lub pośredni, w części lub całości, innego podmiotu lub dokonywania transakcji, których celem jest takie nabycie lub przejęcie.