Wieńce laurowe w starożytności

Pierwsze igrzyska olimpijskie, o których wiemy współcześnie, odbywały się w Olimpii w Grecji w 776 roku p.n.e. Rozgrywano je co cztery lata, a na czas igrzysk, które trwały 5 dni, zaprzestawano wojen i konfliktów. Zwycięzcy dyscyplin sportowych w igrzyskach starożytnych otrzymywali nie medale sportowe, ale nagrodę w postaci wieńca z gałązek z wawrzynu, tak zwany laur olimpijski. Zawodnik, który wygrał igrzyska, mógł liczyć na sławę i tytuł „Olimpionika” oraz nagrody materialne, które nie były jednak dawane oficjalnie.

Medale olimpijskie od 1896 roku do 1928 roku

Od pierwszych nowożytnych Letnich Igrzysk Olimpijskich w Atenach, które odbyły się w 1896 roku, aż do Igrzysk Olimpijskich w 1928 roku w Amsterdamie, sportowcy wygrywający w poszczególnych dyscyplinach olimpijskich otrzymywali medale podczas ceremonii zamknięcia imprezy sportowej. W czasie igrzysk w Atenach medale przyznawano nie trzem, a dwóm pierwszym zawodnikom w każdej konkurencji. Zwycięzca otrzymywał medal srebrny i gałązkę oliwną, a zdobywca drugiego miejsca medal brązowy. Złote medale zaczęto przyznawać od 1904 roku, podczas III Igrzysk Olimpijskich w St. Louis.

Jak wyglądają i wyglądały medale igrzysk olimpijskich?

Od 1968 roku, czyli od Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Grenoble na medalach olimpijczyków umieszczane są nazwy dyscyplin, w których zwyciężyli. Z kolei od Igrzysk Olimpijskich w Rzymie, czyli od 1960 roku medale wiesza się podczas ceremonii ich wręczania na szyjach sportowców, zamiast przypinać je do piersi.

Do 1924 roku medale na olimpiadzie projektowano odrębnie dla każdych igrzysk. Jako ciekawostkę warto podać fakt, że medale z 1900 roku z Paryża były prostokątne. Od igrzysk w Amsterdamie z 1928 roku przez wiele kolejnych olimpiad korzystano przy wytwarzaniu medali sportowych z projektu autorstwa florenckiego artysty Giuseppe Cassioli, gdzie głównym motywem awersu była siedząca bogini zwycięstwa z wieńcem laurowym w prawej i gałązkami palmy w lewej dłoni. Na rewersie znajdował się zaś wizerunek triumfatora w zawodach.

Po raz pierwszy olimpijskie koła na awersie medali znalazły się podczas igrzysk w Barcelonie w 1992 roku. Obecnie projekt medalu leży w gestii komitetu organizującego igrzyska, ale musi on być zaakceptowany przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. Sam medal powinien mieć co najmniej 60 mm średnicy i 3 mm grubości.