Numer IMEI jest czymś w rodzaju numeru seryjnego telefonu. Każde urządzenie ma swój specyficzny numer i podczas włączania telefonu numer IMEI przekazywany jest do sieci GSM. Może to służyć np. do blokowania aparatów, które zostały skradzione.

Zdarza się już, że numery IMEI wykorzystywane są w celach marketingowych. Brytyjska firma Path Intelligence dostarcza już technologię, która pozwala na śledzenie drogi, jaką pokonuje klient w supermarkecie.

Śledzenie odbywa się dzięki antenom, które odbierają sygnał telefonów komórkowych, które klienci noszą przy sobie. Namierzanie klienta odbywa się poprzez triangulację (pomiar odległości komórki od trzech anten), a rozróżnianie klientów jest możliwe dzięki numerom IMEI.

Technologia nie podoba się obrońcom prywatności i wzbudza kontrowersję. Dlatego stanowisko w jej sprawie zajął również Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych Michał Serzycki. Poinformował on, że numeru IMEI nie należy traktować jak danych osobowych (przynajmniej w większości przypadków).

GIODO zauważa, że zgodnie z ogólnie przyjętą definicją nr IMEI jest indywidualnym numerem identyfikacyjnym telefonu. Na podstawie tego numeru możliwe jest zidentyfikowanie następujących informacji: kraj w którym dokonano homologacji, producent telefonu oraz nr seryjny telefonu.

Na podstawie powyższych informacji nie jest możliwe zidentyfikowanie posiadacza telefonu, do którego przypisany jest dany nr IMEI. Nawet dostęp do bazy danych numerów IMEI operatora komórkowego nie gwarantuje jednoznacznego zidentyfikowania posiadacza telefonu z uwagi na następujące możliwości: sprzedaż telefonu, zagubienie telefonu oraz zmiana IMEI telefonu przy użyciu odpowiednich technik informatycznych.

- W szczególnym przypadku nr IMEI może być wykorzystany przez operatora do identyfikacji osoby fizycznej w sposób podobny do identyfikacji w oparciu o nr telefonu, co jak wiadomo zależy od rodzaju podpisanej umowy – zauważa Michał Serzycki i dodaje - W przypadku umów z przedpłatą identyfikacja taka jest niemożliwa, ale dla umów abonamentowych, gdzie znane są dane abonenta, można przyjąć, że mając nr IMEI i porównując go z nr karty SIM (przyporządkowanej do konkretnego abonenta), operator komórkowy może stwierdzić kto w danej chwili wykonał połączenie telefoniczne przy użyciu telefonu o zadanym numerze IMEI. W tej szczególnej sytuacji można byłoby traktować IMEI jako dane osobowe.

W przypadku wspomnianych technologii Centrum Handlowe pozyskuje wyłącznie nr IMEI i nie ma dostępu do bazy danych operatora komórkowego. Nie można więc traktować tego numeru jako dane osobowe, gdyż sam w sobie nie umożliwia zidentyfikowania osoby fizycznej.