"Prawo do bycia zapomnianym" było tylko mglistą ideą, dopóki w maju tego roku Europejski Trybunał Sprawiedliwości nie wydał bardzo zaskakującego wyroku. Okazało się, że Google może być traktowany jako administrator danych i może być zobowiązany do usunięcia pewnych wyników wyszukiwania dotyczących osób, nawet jeśli informacje, do których prowadzą wyniki, zostały opublikowane zgodnie z prawem.

Zaczęto się obawiać, że to "prawo do bycia zapomnianym" będzie po prostu narzędziem cenzury. Praktyka potwierdziła, że Google ma trudności z oceną, który wynik wyszukiwania naprawdę powinien być usunięty. Niektóre linki usuwano po to, by potem je przywrócić.

Google zapomina artykuł z DI. Zgadnij który?

Spodziewaliśmy się oczywiście, że ktoś zechce usunąć z Google także nasze teksty. Dziennik Internautów nierzadko pisze o nieuczciwych przedsiębiorcach, nieetycznie działających prawnikach, politykach kpiących z demokracji itd. Łatwo nam wskazać takie osoby, którym zależałoby na usunięciu z Google linków do naszych artykułów. 

Dziś otrzymaliśmy informację o pierwszym artykule usuniętym z Google z powodu prawa do bycia zapomnianym. Okazało się, że jest to... artykuł o policjancie, który zabił psa na oczach właściciela - zob. Policjant zabił psa na oczach właściciela. Niestety to się nagrało - wideo.

Na pierwszy rzut oka usunięcie artykułu wydaje się zrozumiałe, ale w tym artykule nie wymieniono nazwiska policjanta-psobójcy. Zajrzyjcie do wskazanego artykułu i przekonacie się, że wymienia on tylko nazwisko właściciela psa, który nagrywał policjantów, prowokując ich tym samym do bezsensownej i tragicznej w skutkach interwencji. 

Co daje taka blokada?

Tu należy wyjaśnić, że linki usuwane w ramach "prawa do bycia zapomnianym" nie są blokowane generalnie. Mogą wyświetlać się w Google nadal, w odniesieniu do zapytań innych niż określone przez osoby, które wysłały wniosek o "bycie zapomnianym". Możemy się zatem domyślać, że Google działała w imieniu właściciela psa, choć nie jesteśmy tego absolutnie pewni. Google twierdzi, że nie może ujawnić, które zapytania objęto ograniczeniem.

Brak kluczowych informacji to jedna z największych wad realizacji prawa do bycia zapomnianym. Wiemy, że coś jest usuwane z wyników na czyjś wniosek. Czasem wiemy co, ale nie wiemy dlaczego, na czyj wniosek i skąd właściwie jest to usuwane. W tym przypadku jakakolwiek dyskusja o zasadności usunięcia jest niemożliwa. Możemy sobie zakwestionować decyzję Google, korzystając ze specjalnego formularza, ale Google z góry zastrzega, że nie gwarantuje odpowiedzi na przesłanie formularza (tak wygląda przewidziana procedura odwołania się od decyzji). 

Jeśli usunięcie z wyników naszego artykułu nastąpiło na wniosek właściciela psa, to niewiele on osiągnął. Po wpisaniu jego nazwiska do Google możemy ujrzeć masę artykułów na temat zabicia psa i konsekwencji tego wydarzenia. Inna rzecz, że artykuł dotyczył wydarzenia w USA. Amerykanin raczej niewiele osiągnie, blokując pewne wyniki wyszukiwania w UE, a tylko takich wyników dotyczy "prawo do bycia zapomnianym". 

Potrzeba dyskusji?

Niewątpliwie potrzebna jest dyskusja o prawie do bycia zapomnianym. Google już organizuje serię spotkań międzynarodowej rady ekspertów na ten temat. Jedno z tych spotkań, zaplanowane na 30 września, ma się odbyć w Warszawie. Dla wielu osób będzie to nudzenie o jakichś mglistych kwestiach związanych z prywatnością, ale tak naprawdę będzie to bardzo potrzebna dyskusja na temat naszego prawa do informacji, które w czasach internetu mocno się zderza z prawem do prywatności.