Możemy obserwować kolejny ciekawy proces dyplomatyczny dotyczący internetu. Wiele krajów (w tym Rosja i Chiny) dąży do tego, aby kontrola nad internetem miała prawdziwie międzynarodowy charakter. Można to osiągnąć przez powierzenie tej kontroli Międzynarodowemu Związkowi Telekomunikacyjnemu (ITU). Wymaga to renegocjowania traktatu z 1988 roku, na mocy którego internet działa dość swobodnie i obecnie w wielu kwestiach nie jest regulowany.

Czytaj: OBWE: Dostęp do internetu jest prawem człowieka

Ustanowienie międzynarodowego zarządzania internetem może się na pierwszy rzut oka wydawać dobre, ale może również oznaczać sporo nowych regulacji. O propozycjach w tym zakresie pisał m.in. Wall Street Journal. Oto część z nich:

• ustanowić nadzór ITU nad organizacjami obecnie zarządzającymi internetem;
• poddać cyberbezpieczeństwo i ochronę danych kontroli międzynarodowej;
• pozwolić zagranicznym telekomom na naliczanie opłat za "międzynarodowy" ruch internetowy, co miałoby służyć przychodom państwowych telekomów;
• uregulować kwestie wymiany ruchu pomiędzy dostawcami usług internetowych, w zakresie stawek i warunków (zob. WSJ, The U.N. Threat to Internet Freedom). 

Brzmi groźnie? Tak, ale w przypadku procesów dyplomatycznych nie wystarczy powiedzieć "nie". Wielu stronom zależy na tym, aby internet nie dzielił się zanadto, a państwa żądające zmiany struktury zarządzania mogą powiedzieć "zabieramy swoje zabawki i stworzymy sobie własny internet". Ten proces już się zaczął - internet chiński nie oferuje tego samego, co amerykański. Internet amerykański też by się zmienił, gdyby np. ustawa SOPA weszła w życie.

Zmiany w sposobie zarządzania internetem może wspierać ok. 90 państw. To nieco mniej niż większość w ITU.

Prawda jest taka, że pro-regulacyjne podejście do internetu ma wielu silnych zwolenników - rządy, korporacje. Liberalna idea internetu ma natomiast obrońców godnych wysłuchania, ale gorzej zorganizowanych.

Na targach MWC w Barcelonie Eric Schmidt z Google skomentował plany ustanowienia nowej kontroli nad internetem i nie przebierał w słowach.

- To byłaby katastrofa... Dla niektórych otwartość oraz interoperacyjność to jedno z największych osiągnięć ludzkości w czasie jej istnienia (...) jeśli obecny model zarządzania działa dobrze - a tak myślę - nie zmieniałbym [kontroli nad internetem], a gdybym to robił, byłbym bardzo, bardzo ostrożny - mówił przedstawiciel Google, podkreślając też, że kosztem regulacji nierzadko jest innowacja (zob. ZDNet, Schmidt: UN treaty a 'disaster' for the internet).

Warto zwrócić uwagę na różne interesy różnych państw. Kraje demokratyczne chcą wykorzystać internet dla dobra gospodarki. Czasem nawet z tym przesadzają, czego dowodem jest ACTA. Z kolei państwa bardziej autorytarne postrzegają internet jako źródło zagrożeń dla jedynego słusznego reżimu. Tym państwom można wyjaśniać ideę liberalnego internetu bazującego na współpracy różnych uczestników e-rynku, ale pełne porozumienie wydaje się mało prawdopodobne.

Najgorsze jest to, że politycy z bardzo różnych państw mogą się zgodzić co do jednego - będą chcieli kontroli nad tym, co obecnie jest poza ich kontrolą. Każdy chciałby móc uregulować choć jeden kawalątek sieci. To nie lada pokusa.

Czytaj: Wyciekły adresy e-mail i hasła należące do ONZ