W pierwszej połowie lutego br. Parlament Europejski przyjął rezolucję, w której ostro skrytykowane europejskie firmy z branży IT za dostarczanie Iranowi technologii telekomunikacyjnych umożliwiających kontrolowanie obywateli. Z nazwy wymieniona została tylko jedna firma - Nokia Siemens Networks. Jej przedstawiciele, zaraz po przyjęciu rezolucji, bronili się, twierdząc, że doszło do błędnej interpretacji umów handlowych, jakie fińska firma zawarła z rządem w Teheranie.

>> Czytaj więcej: Nokia pomaga kontrolować Irańczyków?

Nokia twierdziła, że jej działania nie różnią się niczym od tych, jakie podejmowane są przez operatorów telekomunikacyjnych w krajach demokratycznych. PE jednak dowodzi, że firma z Espoo bierze aktywny udział w zakłócaniu transmisji radiowych i telewizyjnych, jak również w blokowaniu zagranicznych serwisów (głównie społecznościowych) czy też opozycyjnych stron internetowych.

W niezbyt pozytywnym świetle największego na świecie producenta telefonów komórkowych stawia fiński serwis Fifi. Jego dziennikarka weszła bowiem w posiadanie stworzonego przez Nokię podręcznika dotyczącego kontrolowania sieci i aktywności użytkowników. Co wzbudzić może zainteresowanie to fakt, że szczegółowo opisano w nim role cenzorów i innych osób odpowiedzialnych za nadzorowanie tego, co konsumenci w danym momencie robią.

Serwis Ars Technica zauważa, że dostarczona Iranowi dokumentacja faktycznie wspomina o kontrolowaniu transferu danych poprzez urządzenia mobilne. Warto jednak pamiętać, że zdecydowana większość ruchu internetowego w tym kraju odbywa się na łączach kablowych. Technologia Nokii umożliwia kontrolowanie rozmów prowadzonych w sieciach 2G oraz 3G. SMS-y są jednak bezpieczne.

>> Czytaj także: Iran blokuje Gmaila. na zawsze 

Nie zmienia to faktu, że ta sama technologia w państwach demokratycznych i takich, jak Iran, może być wykorzystywana w różny sposób. W Europie, Japonii czy Stanach Zjednoczonych podsłuchiwanie rozmów telefonicznych czy też kontrola poczty elektronicznej wymagają zgody sądu, opartej o silne dowody. W Iranie tego typu zabezpieczenia działają zapewne w inny sposób. Fińska firma musiała sobie zdawać z tego sprawę. 

Atmosfera wokół Nokii wyraźnie gęstnieje. Na pewno nie przysporzy jej to nowych zwolenników na Zachodzie. Podobnie sytuacja wygląda z firmą Cisco, dostarczającą technologie telekomunikacyjne Chinom. Początkowo twierdziła ona, podobnie jak Nokia, że dostarcza jedynie podstawowy sprzęt oraz oprogramowanie wykorzystywane w każdym innym państwie. Dopiero z czasem wyszło na jaw, że jednak Cisco sprzedawała więcej.