Obszerny raport można znaleźć na stronach U.S. Department of Education. Został on przygotowany na zlecenie departamentu przez firmę SRI International. Badacze zidentyfikowali ponad tysiąc badań empirycznych dotyczących nauczania online i wyodrębnili z nich 51 publikacji, na podstawie których można porównywać nauczanie "tradycyjne" z nauczaniem online. Raport jest efektem analizy tych publikacji.

Z dokumentu wynika, że uczniowie którzy uczą się online wyłącznie lub częściowo osiągają średnio lepsze wyniki niż uczniowie uczący się wyłącznie w zwykłej klasie. Najbardziej korzystne wydaje się łączenie nauczania online z zajęciami face-to-face, ale nawet nauczanie wyłącznie online wydaje się mieć przewagę nad tradycyjnymi zajęciami.

Barbara Means - członkini zespołu przygotowującego raport - powiedziała gazecie The New York Times, że najważniejszym wnioskiem płynącym z badań jest to, iż nauczanie online nie jest tylko "lepsze niż nic". Może ono stanowić naprawdę efektywną formę nauczania.

Autorzy raportu zauważają, że przedstawiona w nim ocena nie jest pełna. Nauczanie online różni się nie tylko medium używanym do przekazywania wiedzy. Często cechują je bardziej elastyczne ramy czasowe, inny program nauczania i inne założenia pedagogiczne. Dopiero te wszystkie elementy połączone z przekazem online dają lepsze wyniki.

Poza tym nie wszystkie poddane analizie źródła były niepodważalne. W raporcie wzięto pod uwagę także quasi-eksperymenty. Wadą niektórych badań były małe grupy badawcze lub tendencyjność autorów (wynikająca z pełnionych funkcji). Wreszcie problemem okazała się stosunkowo niewielka liczba odnoszących się do nauczania dzieci od 5 do 17 roku życia.

Powyższe nie oznacza, że raport departamentu jest bezwartościowy. Ukazuje on, w jaki sposób zmieniało się spojrzenie badaczy na nauczanie online. Ponadto na podstawie raportu można sformułować nowe pytania o jakość nauczania, na podstawie których da się stworzyć lepsze metody zarówno tradycyjnego nauczania, jak i e-learningu.