Odpowiedzi na to pytanie udzieliła Dziennikowi Internautów Monika Kowalczyk, rzecznik patentowy z Kancelarii Prawnej Chałas i Wspólnicy:

Tak, jest to możliwe. Domena .tk to domena krajowa wysp Tokelau. Spory dotyczące tej domeny rozstrzygane są przez Centrum Arbitrażu i Mediacji Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO).

Na początek proponuję skorzystanie z udostępnionych na stronie www.dot.tk adresów: abuse@dot.tk oraz copyright@dot.tk, a także zapoznanie się z przedstawioną tam polityką rozwiązywania sporów http://www.dot.tk/en/doc_disputepolicy_v300.pdf. Zgodnie z informacją uzyskaną na tej stronie, w przypadku nadużyć Dot TK odpowiada na maile w ciągu jednego dnia roboczego, a w przypadku naruszeń prawa autorskiego w ciągu pięciu dni roboczych przeprowadza odpowiednie dochodzenie.

W drugiej kolejności należy zgłosić tę sprawę do Centrum Arbitrażu i Mediacji WIPO. Na stronie http://www.wipo.int/amc/en/domains/cctld/tk/index.html można znaleźć wszystkie potrzebne do złożenia skargi informacje. Cała procedura trwa zazwyczaj nie więcej niż 60 dni od wniesienia skargi. Ramy prawne dla rozstrzygania sporów między rejestrującym domenę a osobą trzecią określa Uniform Domain Name Dispute Resolution Policy dostępne pod następującym adresem internetowym: http://www.icann.org/en/udrp/udrp-policy-24oct99.htm.

Główną zaletą wskazanej procedury jest to, że oznacza szybszą i tańszą drogę do rozwiązania sporu dotyczącego rejestracji i używania domeny niż skierowanie sprawy do sądu. Dodatkowo procedura ta jest bardziej nieformalna niż proces sądowy. Osoby podejmujące decyzje są ekspertami w takich dziedzinach, jak międzynarodowe prawo znaków towarowych czy sprawy domen internetowych. Procedura ta stanowi także jeden mechanizm rozwiązywania sporów dotyczących domen internetowych, niezależnie od tego, gdzie rejestrator, posiadacz domeny czy też skarżący są zlokalizowani.

Skarga powinna zostać złożona w formie elektronicznej – można skorzystać z gotowego formularza do wypełnienia online (http://www.wipo.int/amc/en/domains/filing/udrp/eudrpcomplaint.jsp) albo ściągnąć z internetu modelową skargę i wypełnioną wysłać na następujący adres: domain.disputes@wipo.int. Do skargi powinny być załączone informacje wskazane w §3 Rules for Uniform Domain Name Dispute Resolution Policy http://www.icann.org/en/dndr/udrp/uniform-rules.htm. Pytania dotyczące wymogów skargi można przesyłać na następujący adres: arbiter.mail@wipo.int. Skarga powinna być opłacona. Opłata wynosi 1500 USD.

Jakie instrumenty daje w tym zakresie prawo międzynarodowe firmom?

Zgodnie art. 5 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95/WE z dnia 22 października 2008 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych, zarejestrowany znak towarowy przyznaje właścicielowi wyłączne prawa do tego znaku. Właściciel jest uprawniony do zakazania wszelkim osobom trzecim, które nie posiadają jego zgody, używania w obrocie handlowym oznaczenia identycznego ze znakiem towarowym dla towarów lub usług identycznych z tymi, dla których znak towarowy jest zarejestrowany. Ma on także prawo zakazania używania w obrocie handlowym oznaczenia, w którego przypadku z powodu jego identyczności lub podobieństwa do znaku towarowego oraz identyczności lub podobieństwa towarów lub usług, których dotyczy znak towarowy i to oznaczenie, istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd opinii publicznej, przy czym prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd obejmuje prawdopodobieństwo skojarzenia oznaczenia ze znakiem towarowym.

>> Czytaj także: Mam własną domenę internetową - jak ją chronić?

Niezbędną przesłanką do stwierdzenia naruszenia prawa do znaku towarowego jest stwierdzenie użycia oznaczenia w charakterze znaku towarowego, zgodnie z art. 5 ust. 1 dyrektywy. Uznaje się, że użycie znaku w internecie powinno być traktowane jako użycie znaku w państwie członkowskim tylko wtedy, gdy użycie wywołuje efekt handlowy w państwie członkowskim.

Zgodnie ze wskazówkami przygotowanymi przez WIPO dla ustalenia wystąpienia efektu handlowego należy wziąć pod uwagę w szczególności następujące przesłanki:

1. okoliczności wskazujące, że posługujący się znakiem podjął lub ma wyraźny zamiar podjęcia działalności handlowej w państwie członkowskim w relacji do towarów lub usług, które są identyczne lub podobne do tych, dla których znak jest używany w internecie;


2. stopień i charakter działalności handlowej użytkownika znaku w państwie członkowskim, biorąc pod uwagę następujące elementy:
   
   
   • podjęcie przez użytkownika relacji z konsumentami w państwie członkowskim lub nawiązanie relacji handlowych z podmiotami w tym kraju,
   
   
   • czy użytkownik oferuje usługi dodatkowe po dokonaniu transakcji,
   
   
   • czy użytkownik znaku podejmuje dalsze działania handlowe w danym kraju członkowskim związane z używaniem znaku poza internetem,
   
   
   • związek ofert sprzedaży towarów lub usług z danym państwem członkowskim,
   
   
   • zgodność z prawem państwa członkowskiego oferowanych towarów lub usług,
   
   
   • oznaczenie cen w walutach kraju członkowskiego;
   
   
3. związek strony internetowej, na której znak jest używany, z państwem członkowskim, biorąc pod uwagę:
   
   
   • czy strona internetowa oferuje środki interaktywnego kontaktu, które są dostępne dla użytkowników w państwach członkowskich;
   
   
4. związek używania znaku z prawem własności przemysłowej obejmujący następujące elementy:
   
   
   • czy używanie znaku jest wzmocnione posiadaniem prawa własności przemysłowej chronionego na terytorium danego państwa,
   
   
   • jeśli nie, to czy używanie znaku jest motywowane posiadaniem prawa własności przemysłowej przez inny podmiot,
   
   
   • jakiekolwiek inne czynniki wykazujące efekt handlowy w państwie członkowskim.

Nie jest wymagane zaistnienie wszystkich przesłanek – mają one charakter jedynie pomocniczy. Decyzja uznająca wystąpienie użycia znaku w sposób wywołujący efekt handlowy może opierać się również na innych czynnikach. Efekt handlowy może również zostać stwierdzony, gdy użytkownik w nieuzasadniony sposób utrudnia lub nieuczciwie pasożytuje na odróżniającym charakterze lub reputacji innego znaku.

Ochrona znaków towarowych ma charakter terytorialny. Zatem naruszenie krajowych przepisów musi być związane ze stwierdzeniem spełnienia przesłanki czynu zabronionego na terytorium RP.

>> Czytaj także: Internautka wygrała z koncernem walkę o domenę