SN rozpatrywał sprawę wytoczoną wydawcy dziennika "Rzeczpospolita", który po przejęciu "Życia Warszawy" przejął także internetowe archiwum tej gazety. W 2006 r. w "ŻW" ukazał się tekst, w którym dwóch braci pochodzących z północnej Afryki i mieszkających w Polsce określono m.in. jako podejrzewanych o kontakty z międzynarodowymi grupami terrorystycznymi. Bracia wytoczyli gazecie cywilny proces, który wygrali. W marcu 2009 r. sąd prawomocnym wyrokiem nakazał opublikowanie przeprosin przez gazetę i zasądził dla każdego z nich po 10 tys. zł zadośćuczynienia.

Wkrótce jednak bracia wytoczyli kolejny proces cywilny, gdy okazało się, że tekst jest nadal dostępny w internetowym archiwum "ŻW" bez żadnej adnotacji o wyroku sądu. Powództwo oddaliły sądy obu instancji, uznając, że dostępność artykułu na innych nośnikach niż publikacja papierowa nie stanowi nowego naruszenia dóbr osobistych. W środę Sąd Najwyższy nie podzielił tej argumentacji i po uchyleniu wyroku przekazał sprawę do ponownego rozpoznania w sądzie apelacyjnym.

Czytaj także: Portal odpowiada za naruszenie dóbr osobistych w przedruku internetowym

W uzasadnieniu orzeczenia sędzia SN Teresa Bielska-Sobkowicz przypomniała, że zgodnie z Kodeksem cywilnym osoba, której dobra osobiste zostały naruszone określonym działaniem może domagać się zaprzestania tego działania. Dodała, że zaprzestanie to nie musi oznaczać usunięcia artykułu z archiwum. Całkowite usunięcie tekstu z internetu nie jest możliwe i celowe, a sąd nie powinien pełnić roli cenzora - zaznaczyła sędzia. Wskazała jednak, że poprzez zaprzestanie można także rozumieć na przykład umieszczenie linku czy wzmianki informującej potencjalnego użytkownika o tym, że dostępny artykuł w prawomocnym wyroku został uznany za naruszający dobra osobiste.