To kolejny tekst z cyklu Absurdy własności intelektualnej (AWI). 
* * *

O bardzo kosztownych ławkach w Stalowej Woli donoszą lokalne portale Stalowka.net oraz Stalowemiasto.pl. Dokładnie 7 ławek kosztowało 100 tysięcy złotych, czyli wychodzi ponad 14 tysięcy za jedną ławkę! Drogo. Ławki są zrobione z granitu, drewna i stali nierdzewnej, ale tutaj liczył się nie tylko koszt materiału. Trzeba było zapłacić za artystyczną koncepcję. 

Mieszkańcy cierpią za wizję artysty

We wspomnianych portalach znajdziecie zdjęcia ławek. Moim osobistym zdaniem są niezwykle brzydkie. Są też zdecydowanie zbyt drogie, ale dodatkowo zastanawiające są okoliczności ich zainstalowania, opisane jeszcze w maju 2013 roku w tekście pt. Ktoś miał wizję, cierpieć będziemy my.

Z tego archiwalnego już tekstu dowiecie się, że wcześniej w parku w Stalowej Woli urządzono nowy deptak i znalazły się przy nim granitowe bloki - bez oparcia i bez żadnej izolacji powierzchni do siedzenia. Mieszkańcy nie byli zadowoleni i trudno im się dziwić. Pojawił się pomysł nałożenia na te bloki jakichś nakładek, ale na to nie zgodził się autor projektu prof. Stanisław Magdziak. Miał on tak skonstruowaną umowę, że bez jego zgody nie można było dokonać zmian. Miasto zwróciło się do twórcy, aby zaproponował jakieś rozwiązanie i to rozwiązanie się znalazło - dodatkowe ławki za 100 tysięcy złotych!

Tatiana Popova / Shutterstock.com

Prawa autorskie do przepalania pieniędzy

Niedawno zmieniły się władze Stalowej Woli. Nowy prezydent zapowiada, że tego typu wpadek już nie będzie. Ja natomiast odnotuję, że nie jest to pierwszy przypadek, gdy kwestia praw autorskich sprawia problemy władzom i/lub podatnikom. 

Dwa lata temu prasa donosiła o problemach ze stadionem w Poznaniu. Pewien architekt dostawał kolejne zlecenia, bo był właścicielem praw autorskich do projektu. Urzędnicy tłumaczyli, że architekt mógłby blokować budowę, gdyby miasto się z nim nie dogadało (zob. Wyborcza.pl, Stadion w Poznaniu do prokuratury). Również w Poznaniu narzekano na informatyczny system zarządzania miastem, który generował coraz większe koszty. Firma posiadająca prawa autorskie zwiększała wymagania finansowe.

Niedopatrzenia przy zawieraniu umów związanych z prawami autorskimi mogą też utrudniać obywatelom dostęp do informacji publicznej. W marcu 2013 roku pisałem o tym, że nieistniejące już ministerstwo pozostawiło pewnej firmie prawa do wzorów znaków drogowych. Był to niezwykły prezent i firma starała się spieniężać tę własność intelektualną, a obywatele mieli utrudniony dostęp do wzorów znaków drogowych. 

Zdarza się też, że instytucje publiczne po prostu naruszają prawo autorskie, nie dbając o wykupienie odpowiednich licencji. W październiku pisaliśmy o wyroku, który dotyczył takiej sytuacji. Oczywiście takie naruszenia również ostatecznie uderzają w podatników.