Dzięki programowi kosmicznemu Apollo na powierzchni Księżyca stanęło dwunastu śmiałków, którzy określani są do dzisiaj zaszczytnym mianem „MoonWalkers”. Warto wspomnieć, że od misji Apollo 15 astronauci wykorzystywali na powierzchni Srebrnego Globu łazik księżycowy Lunar Roving Vehicle, którego jednym z głównych konstruktorów był Mieczysław Bekker, inżynier polskiego pochodzenia pracujący w Stanach Zjednoczonych.

Astronauci na Księżycu – misje zakończone sukcesem 

Lądowniki i łaziki księżycowe – misje zakończone udanym lądowaniem

W najbliższym czasie planowane są kolejne misje robotyczne, w tym chińska z serii Chang’e oraz hinduska Chandrayaan-2, co pozwoli Indiom dołączyć do grona państw eksplorujących Księżyc. Z pewnością ciekawą informacją jest włączenie się w ten wyścig firm i organizacji prywatnych, jak niedawna izraelska misja Bereszit, zakończona niestety rozbiciem się sondy podczas lądowania. 

Co dały nam loty na Księżyc?

Pierwsze misje księżycowe, poza realizacją ambitnej polityki rywalizacji dwóch supermocarstw, przyniosły nam przede wszystkim niesamowite korzyści naukowe, jakimi było poznanie naszego najbliższego ciała niebieskiego (który przecież ma niebagatelny wpływ na ekosystem naszej planety) oraz wypracowanie na potrzeby poszczególnych misji czy programów nowych technologii, dzięki którym możliwe było wysłanie człowieka na Księżyc.

Misje księżycowe Apollo przyniosły także wzrost zatrudnienia w sektorze kosmicznym i dynamiczny rozwój firm pracujących na rzecz tej gałęzi gospodarki. Przykładowo, w szczytowych latach sztandarowego amerykańskiego programu kosmicznego NASA zwiększyła zatrudnienie do blisko 34 tysięcy osób oraz współpracowała z 370 tysiącami zewnętrznych podwykonawców. Dzięki temu sektor zyskał dostęp do kadr, które po zamknięciu programu Apollo i ograniczeniu budżetowym kolejnych programów NASA zasilały prywatne firmy i instytucje. 

Zdaniem dr Ilony Wojtkiewicz, dyrektor ds. rozwoju SENER Polska, przy wymienianiu zalet lotów księżycowych warto również wspomnieć o prowadzonych do dziś badaniach nad izotopem helu-3, którego złoża wykryto pod powierzchnią Srebrnego Globu (szczególnie w jego południowej części). Dr Harrison Schmitt, jedyny geolog, który brał udział w programie Apollo, określa go jako olbrzymi prezent dla ludzkości. Szacuje się bowiem, że złoża księżycowe mogłyby zasilić całą Ziemię przez setki lat. Oczywiście Schmitt wyjaśnia, że obecnie, mimo olbrzymiej szacunkowej wartości tych złóż na poziomie miliardów dolarów, wciąż koszty przygotowania samych misji na Księżyc są zbyt wysokie, nie mówiąc już o kosztach wydobycia helu-3 i sprowadzenia go na Ziemię, najlepiej w skroplonej formie. Ale to właśnie ten izotop jest jednym z głównych „silników” nowego wyścigu księżycowego i nomen omen może być właśnie doskonałym paliwem dla przyszłych misji w głąb Układu Słonecznego.

Najperw Księżyc, a potem Mars

W ostatnich latach Księżyc znowu pojawił się na ustach nie tylko inżynierów NASA czy ESA, ale także podczas oficjalnych przemówień polityków reprezentujących największe mocarstwa kosmiczne świata. Zdecydowanie więc widać rozpoczęcie nowego wyścigu księżycowego, jednak tym razem biorą w nim udział także podmioty prywatne. I to właśnie ten kierunek może być najambitniejszym celem nowej, 4-tej generacji sektora kosmicznego, która obejmuje właśnie zwiększony udział firm w realizacji coraz mocniej skomercjalizowanych programów i misji pozaziemskich.

Jednym z takich projektów jest następny milowy krok w podboju kosmosu, jakim będzie budowa nowej międzynarodowej stacji kosmicznej Lunar Orbital Platform-Gateway na wydłużonej orbicie Księżyca. W projekt zaangażowane są obecnie amerykańska agencja NASA, europejska ESA, kanadyjska CSA, japońska JAXA oraz rosyjski Roskosmos. W założeniu nowa stacja będzie w pierwszym okresie jej funkcjonowania wykorzystywana jako punkt przesiadkowy dla astronautów eksplorujących powierzchnię Księżyca, a w kolejności także uczestniczących w misjach marsjańskich.

Źródło: SENER Polska