Czym Muzeum Utracone będzie różniło się od prezentacji zaginionych dzieł sztuki, które na swoich stronach internetowych pokazują ministerstwa kultury i dziedzictwa narodowego oraz spraw zagranicznych? Prawie wszystkim. Na resortowych stronach znajdują się reprodukcje fotografii oraz ich zdawkowe opisy.

– U nas dzieła sztuki opatrzone będą wyczerpującymi informacjami na temat ich autorstwa, pochodzenia, okoliczności, w których zaginęły, oraz znaczenia dla kultury polskiej i międzynarodowej. Nasz projekt nie będzie zwykłą wirtualną przeglądówką, wykreujemy przestrzeń w sensie formy przypominającą nowoczesne gry komputerowe. Chcemy zainteresować także młodzież – tłumaczy inicjatorka projektu Anna Zimecka ze Stowarzyszenia Komunikacji Marketingowej SAR.

Nowości zaskoczą internautów już na wstępie. Siedzibą Muzeum Utraconego będzie wirtualna kopia nieistniejącego budynku o wybitnych walorach architektonicznych i kulturowych – prawdopodobnie pałaców Brueghla lub Saskiego albo innego zniszczonego w czasie II wojny światowej zabytku Warszawy. Klikając myszką, będzie można wejść do gmachu, skorzystać z szatni, otrzymać informacje o wystawach, a następnie zwiedzać kolejne sale.

Na pierwszy ogień pójdzie prezentacja trzydziestu pięciu najcenniejszych dzieł, które zaginęły podczas okupacji hitlerowsko-sowieckiej. Zobaczymy m.in. obrazy Rafaela Santiego, Łukasza Cranacha starszego, Hansa Holbeina młodszego, Jana Brueghela starszego, Juliana Fałata, Józefa Brandta i Aleksandra Gierymskiego, rzeźbę Xawerego Dunikowskiego oraz krzyż noszony przez króla Zygmunta Augusta.

Więcej szczegółów w Gazecie Prawnej w artykule pt. Zaginione polskie dzieła sztuki zobaczysz w internetowym muzeum

Cezary Polak