Naukowcy z Uniwersytetu Waszyngtońskiego opracowali system kodowania wiadomości specjalnym kluczem z określoną żywotnością. Przy pomocy wtyczki do Firefoksa możemy zaznaczyć dowolny tekst w przeglądarce i zaszyfrować go. Jeśli uczynimy to z tekstem w polu przeznaczonym do wprowadzania tekstu, to zwyczajnie zostanie on podmieniony. Jeśli natomiast zaznaczymy tekst niepodlegający edycji, na stałe umieszczony na stronie WWW, wtedy pojawi się popup z zakodowaną wersją zaznaczonego tekstu.

Klucz użyty do szyfrowania dzielony jest na fragmenty, które zostają potem rozrzucone po maszynach należących do rozproszonego systemu przechowującego dane. Dopóki klucz znajduje się w systemie, możliwe jest odtworzenie tekstu, jednak po określonym czasie dane z systemu są usuwane i tekst przestaje być możliwy do odczytania.

Celem Vanish nie jest bezwzględne zabezpieczenie wiadomości przed odczytaniem, gdyż tak naprawdę każdy, kto zdobędzie kopię wiadomości w okresie ważności klucza, może ją odczytać. Dlatego też należy być świadomym, że szyfrowaną wiadomość trzeba mimo wszystko chronić przed niepowołanymi ludźmi. Twórcy Vanish wyszli temu na przeciw i dodali dodatkowe zabezpieczenie w postaci szyfrowania PGP.

Prawdziwą ideą Vanish jest uchronienie użytkowników przed sytuacjami podobnymi do tej, która miała ostatnio miejsce na portalu Facebook. Okazało się, że zdjęcia teoretycznie usunięte z serwisu w dalszym ciągu były dostępne do wglądu. Podobnie wygląda sytuacja na YouTube, gdzie usuwane filmy wciąż zostawiają po sobie często niechciane ślady, jak to miało miejsce w przypadku niesławnego Pornday.

Twórcy systemu zabezpieczyli się przed nieuniknionymi awariami węzłów przechowujących części kluczy. Zabezpieczenie polega na redundancji zawartości klucza, czyli mówiąc prościej, 10% klucza może zostać utracone w procesie jego rekonstrukcji i nie będzie to miało wpływu na ostateczny wynik.

Poniżej screencast prezentujący możliwości technologii Vanish.

Szczegóły na stronie projektu vanish.cs.washington.edu