Dlaczego warto zrozumieć różnicę?

Wśród laików RGB i CMYK wywołują wiele zamieszania. Typową sytuacją, w której mają one znaczenie dla przeciętnego Kowalskiego jest np. druk fotoksiążki. Zdjęcia na ekranie komputera podobają się bardzo, natomiast na papierze są wyblakłe albo zaciemnione lub w najlepszym wypadku straciły „to coś”.

Punktem wyjścia do zrozumienia różnicy między RGB i CMYK jest wiedza na temat tego czym są i jak powstają barwy. Kolory, które obserwujemy, to promieniowanie elektromagnetyczne z zakresu widzialnego. Jest to paleta zmieniająca się stopniowo od fioletu, przez niebieski, zielony, pomarańczowy do czerwonego. Doskonale obrazuje ją zjawisko tęczy. Określonej wartości promieniowania odpowiada określona barwa.

Dla grafika czy osoby przygotowującej projekt do druku, ważne są metody tworzenia barwy w celu uzyskania efektu, który interesuje klienta. Mamy do wyboru dwie metody: syntezę addytywną, czyli sumowanie barw oraz metodę subtraktywną – odejmowanie kolorów. Pierwszy sposób, polega na tym, że wrażenie danej barwy uzyskujemy, kiedy „zmieszamy” ze sobą promieniowanie charakterystyczne dla innych barw, np. barwa pomarańczowa to połączenie promieniowania żółtego i czerwonego. Metoda subtraktywna występuje, kiedy uzyskujemy daną barwę poprzez usuwanie ze światła białego poszczególnego natężenia promieniowania. W naszym przykładzie barwę pomarańczową uzyskamy, kiedy z promieniowania białego usuniemy odpowiednim filtrami promieniowanie niebieskie.

Dla obu metod wspólne jest to, że posługują się tylko trzema kolorami, które połączone w odpowiednich proporcjach dają oczekiwaną gamę kolorystyczną.

Format RGB

Ten model do tworzenia barw wykorzystuje syntezę addytywną – łączenie wiązek światła. Jest to skrót pochodzący od angielskich słów oznaczających podstawowe kolory, którymi się posługuje: R – red (czerwony), G – green (zielony) i B – blue (niebieski). Współrzędne np. dla koloru czarnego to [0,0,0], a dla białego [255,255,255]. Pozostałe kolory mają przypisane wartości z tego zakresu. Ten system kodowania wykorzystują urządzenia emitujące obraz (wyświetlacze kolorowe, ekrany, monitory) czy analizujące obraz, tj. aparaty cyfrowe.

Format CMYK

Ten system posługuje się innymi trzema kolorami podstawowymi niż RGB. Są to C - cyan (cyjan), M - magenta (magenta), Y - yellow (żółty), K - blacK (czarny). Składnik K został dołożony na użytek przemysłu poligraficznego. Teoria mówi, że czarny powstaje ze zmieszania barw C+M+Y, ale w praktyce nie jest to głęboki czarny, ale raczej ciemny odcień. Powyższe kolory oznaczają podstawowe farby drukarskie, które służą do otrzymywania pozostałych barw. Inna jest tutaj metoda - system CMYK wykorzystuje syntezę subtraktywną.

Artykuł dostarczony przez Poligrafiko.pl – najlepsze drukarnie w sieci.