„Fałszywa chmura” to sformułowanie autorstwa Wernera Vogela z Amazona. Jego zdaniem prawdziwa chmura może istnieć jedynie w przestrzeni publicznej, zaś reszta to naciąganie klientów na zbędny wydatek, jakim jest zakup dodatkowego sprzętu. Niemniej rzeczywistość jest dużo bardziej złożona aniżeli przedstawia ją menedżer Amazona.

Wiele firm nie chce przechowywać danych w chmurze publicznej. Liczne przypadki pokazują, że często jest ona dziurawa, a w przypadku problemów trudno udowodnić winę operatorowi, który z reguły dysponuje sztabem prawników. Czym jest tak naprawdę chmura prywatna? To termin określający własną strukturę informatyczną, która dostarcza usługi IT dla określonej liczby użytkowników chronionych wspólnym systemem zabezpieczeń. Administratorzy sieci w korporacjach mogą stać się dostawcami usług, spełniających oczekiwania użytkowników IT wewnątrz danej organizacji. Również użytkownicy domowi mogą stworzyć własną chmurę, wykorzystując serwer NAS. Takie rozwiązanie umożliwia dostęp domownikom do określonych zasobów z dowolnego urządzenia i miejsca.

W zupełności nie zgadzam się z tezą, że chmura prywatna to wyłącznie twór marketingowy. Wiele firm centralizuje w centrum danych zasoby i aplikacje, pozwalając zarządzać nimi przy wykorzystaniu dowolnego terminala lub przeglądarki internetowej. Istnieje też możliwość przesuwania zasobów pomiędzy serwerami. Również gospodarstwa domowe i właściciele mniejszych firm budują prywatną chmurę w oparciu o nowoczesne serwery NAS.

Przetwarzanie w chmurze bazuje na wirtualizacji. To ona tworzy filary to stworzenia środowiska i pozwala centralizować zasoby w centrum obliczeniowym, a następnie w bezpieczny sposób udostępniać je pracownikom.

Chmura prywatna i publiczna mają kilka wspólnych zalet: współdzielenie zasobów, samoobsługowość, skalowalność. Aczkolwiek dla organizacji, które chcą sprawować lepszą kontrolę nad swoim biznesem, chmura prywatna wydaje się bardziej optymalnym rozwiązaniem. Ponadto chmura prywatna ma kilka atutów w porównaniu z usługami public cloud:

Bezpieczeństwo

Nie ma wątpliwości, że infrastruktura jest bardziej bezpieczna, kiedy dane dostępne są wyłącznie dla jednej organizacji. W takim scenariuszu serwer jest usytuowany w obrębie firmy i zarządza nim własny dział IT. W pewnych przypadkach sprzęt może znajdować się poza siedzibą przedsiębiorstwa, ale wówczas usługodawca zapewnia akces do ważnych danych poprzez specjalne wydzieloną, bezpieczną, prywatną sieć.

Niezawodność

Niezawodność jest kolejną ważną kwestią podczas wyboru rodzaju usług cloud. Usługa jest bardziej przewidywalna, kiedy zaadresowana dla niej sieć realizuje określone zadania. W przypadku chmury publicznej lub hybrydowej uzyskanie takiego poziomu niezawodności jest nieosiągalne, dlatego dynamiczne organizacje częściej decydują się na chmurę prywatną.

Elastyczność

Duża elastyczność jest domeną prywatnej chmury, ponieważ organizacja może instalować swoje serwery wokół rozbudowanej infrastruktury. Kiedy rośnie ilość aplikacji bądź realizowanych procesów, większe obciążenia mogą być dystrybuowane pomiędzy jednostki obliczeniowe według aktualnych potrzeb. Poza tym wszelkie zmiany można przeprowadzać bez zgody czy angażowania zewnętrznego dostawcy.

Chmura prywatna to nie mit

IDC informuje, że w 2014 roku wydatki przeznaczone na zakup infrastruktury przeznaczonej do budowy środowiska chmurowego wyniosły 26,4 mld dolarów. Na chmurę prywatną przeznaczono w badanym okresie 10 mld dolarów, co oznacza wzrost 20,7% w skali roku, zaś chmurę publiczną 16, 5 mld USD – 17,5 % wzrost w ujęciu rocznym. W badaniach IDC uwzględniono sprzedaż serwerów, pamięci masowych, przełączników sieciowych.

Autor: Michał Trziszka, Cal.pl