Obie firmy poinformowały wczoraj o zawarciu porozumienia, na mocy którego fińsko-niemiecka spółka joint venture przejmie część infrastruktury telefonii komórkowej firmy Motorola. Wartość transakcji to 1,2 mld dolarów. Oczekuje się, że akwizycja zostanie sfinalizowana do końca 2010 roku - konieczne jest bowiem uzyskanie zgód od regulatorów rynków.

Nokia liczy, że dzięki temu zakupowi wzmocni swoją pozycję w Japonii i Stanach Zjednoczonych, gdzie obecnie przegrywa z innymi przedsiębiorcami. Nie bez znaczenia jest także fakt, że firma nawiąże relacje z około 50 operatorami telekomunikacyjnymi, w tym m.in. z China Mobile, Verizon Wireless, Sprint i Vodafone.

Rajeev Suri, dyrektor generalny Nokia Siemens Networks, powiedział, że wierzy, iż transakcja ta będzie oznaczała korzyści dla klientów, pracowników oraz posiadaczy akcji firmy. Powinno to także wzmocnić potencjał firmy oraz poprawić jej wyniki finansowe.

Motorola jest obecnie liderem w wykorzystaniu technologii WiMAX - 41 umów w 22 krajach, stworzyła także 30 aktywnych sieci CDMA w 22 krajach, a także ponad 80 sieci GSM w 66 krajach. Testuje również technologię LTE (Long Term Evolution).

Połączenie sił obu firm powinno pozwolić im lepiej konkurować z największymi graczami na rynku - Ericssonem, Huawei oraz Alcatel-Lucent.

Pytani przez agencję Reuters analitycy byli trochę zaskoczeni kwotą transakcji - spodziewano się, że wyniesie ona 2-3 mld dolarów. Niemniej jednak podkreślają, że i tak jest ona korzystna dla Motoroli. Zwracają bowiem uwagę, że amerykańska firma jest zbyt mała, by wywrzeć większy wpływ na rynku infrastrukturalnym.

Po zakończeniu sprzedaży Motorola podzieli się na dwie firmy - jedna zajmować się będzie sprzedażą telefonów komórkowych, druga dostarczaniem usług bezprzewodowych firmom oraz organizacjom. Zwraca się także uwagę, że pewnych problemów może dostarczyć integracja wielu linii produktowych oraz 7,5 tys. pracowników Motoroli, których Nokia ma przejąć.