Eksperyment badaczy z centrum badawczego Alcatel-Lucent Bell Labs w Villarceaux (Francja) polegał na przesyłaniu odpowiednika 400 płyt DVD na sekundę na odległość 7000 km, czyli odpowiadającą w przybliżeniu odległości między Paryżem a Chicago.

Osiągnięto największą jak dotychczas przepustowość na odległości transoceanicznej, dziesięciokrotnie przekraczająca tę uzyskiwaną w dzisiejszych kablach podmorskich. Wyniki eksperymentu mogą mieć wpływ na rozwój technologii, które pomogą w zaspokojeniu zapotrzebowania na szybkie sieci.

Badacze z Alcatel-Lucent wykorzystali nowe techniki detekcji oraz zastosowali zróżnicowaną gamę technologii modulacji, transmisji i przetwarzania sygnałów. Wykorzystali 155 laserów, przy czym każdy z nich działał z inną częstotliwością i przesyłał 100 gigabitów danych na sekundę. Pozwoliło to badaczom osiągnąć rekordowe wyniki radykalnie zwiększające wydajność standardowej technologii WDM.

Transmisji dokonywano przez sieć, której regeneratory, czyli urządzenia wykorzystywane do utrzymywania odpowiedniej mocy sygnału optycznego, były oddalone od siebie o 90 km. Odległość ta jest o 20% większa od zazwyczaj stosowanej w takich sieciach.

Ponadto badacze zwiększyli przepustowość, łącząc zaawansowane cyfrowe procesory sygnałowe oparte na detekcji koherentnej. Przepustowość zwiększyła się dzięki zwiększeniu liczby źródeł światła wprowadzonych do jednego światłowodu, utrzymując rozdzielność poszczególnych długości fal aż do momentu dotarcia sygnału do celu.

Rekordowy wynik został osiągnięty poprzez przemnożenie liczby laserów przez ich szybkość transmisji równą 100 Gb/s i następnie poprzez przemnożenie tak uzyskanego zagregowanego wyniku równego 15,5 Tb/s przez odległość 7000 km, na którą przeprowadzono transmisję. Kombinacja szybkości i odległości wyrażana w bitach na sekundę na kilometr (b/skm) jest standardową metodą pomiaru szybkiej transmisji optycznej.

Szczegóły tego rozwiązania zostały zaprezentowane w artykule omówionym podczas konferencji ECOC 2009.