‒ Opłata za internet ‒ przy uwzględnieniu siły nabywczej pieniądza i w porównaniu z innymi krajami Zachodu ‒ jest w okolicy średniej europejskiej albo nawet wysoka – mówi Anna Streżyńska, prezes Wielkopolskiej Sieci Szerokopasmowej. ‒ Ale operatorzy mają bardzo wąską przestrzeń pomiędzy ponoszonymi przez siebie kosztami i cenami akceptowanymi przez konsumenta, które jeszcze w dodatku cały czas podlegają presji konkurencyjnych operatorów.

Jak wynika z danych Eurostatu, w Polsce tylko 75 proc. gospodarstw domowych ma dostęp do internetu. To jeden z gorszych wyników w Unii Europejskiej – średnia dla całej wspólnoty to 81 proc., a w przodujących pod tym względem Luksemburgu i Holandii dostęp do internetu ma 96 proc. domów.

Równocześnie dostęp do internetu szerokopasmowego jest w Polsce droższy niż w innych krajach. Jak wynika z badań przeprowadzonych w ramach oceny realizacji unijnej Agendy Cyfrowej 2020, przeciętna oferta internetu szerokopasmowego w Polsce kosztowała w 2013 r. ponad 144 zł miesięcznie. Mediana wszystkich krajów objętych badaniem wyniosła 104 zł. Po uwzględnieniu siły nabywczej mediana ofert internetu szerokopasmowego w Polsce była o niemal 40 proc. droższa niż w pozostałych krajach.

Fot. Nuk2013 / Shutterstock

Szczególną różnicę widać w połączeniach FTTx, czyli opartych o przesył danych światłowodami. Tego typu oferty były w 2013 r. droższe w Polsce o ponad 60 proc. w porównaniu z medianą ze wszystkich badanych krajów.

Problem dostępu do sieci, zwłaszcza w mniejszych miejscowościach, mają rozwiązać dofinansowywane przez UE programy budowy wojewódzkich sieci szerokopasmowych. Wielkopolska Sieć Szerokopasmowa jest najdłuższa w kraju i jako jedna z pierwszych została już zbudowana.

‒ Zostanie jeszcze około 900 miejscowości bez zasięgu. Przy czym są to wsie, w których czasem są 4, czasem 10-20 domów. W takich maleńkich miejscowościach jest odpowiednio mniejsze zapotrzebowanie na internet. Bo z tych kilku domów to zazwyczaj nawet nie połowa chce mieć internet. A z drugiej strony mówimy często o miejscowościach, gdzie ludzie żyją w dużym rozproszeniu. Są to miejscowości rolnicze, gdzie odległości między tymi domami są duże. Prowadzenie tam działalności telekomunikacyjnej przewodowej, światłowodowej w ogóle się nie opłaca – podkreśla Streżyńska.

Zaznacza, że nawet sfinansowanie w całości inwestycji ze środków publicznych nie rozwiąże problemu, bo utrzymanie sieci światłowodowej doprowadzonej do małych wsi będzie zbyt dużym kosztem dla operatorów. Tym bardziej że na takich terenach zwykle działalność prowadzą mali, regionalni operatorzy, którzy nie mają takich możliwości finansowych jak największe koncerny.

‒ Jak jest duży, konkurencyjny operator, to jego stać na przenoszenie pewnych kosztów na inne usługi albo do innych kategorii kosztowych. Te koszty związane z tą wsią gdzieś sobie umieści, w innej szufladce. Jak jest to mały operator, to on ma koszty związane z tym akurat obszarem i ani nie ma gdzie ich rozproszyć, ani nie ma możliwości dotowania ich z innych źródeł. A ponosi koszty dokładnie takie same, jak duży operator – wyjaśnia Streżyńska.

Streżyńska dodaje, że powszechny dostęp do internetu we wsiach i małych miasteczkach może umożliwić jedynie technologia radiowa. Jest ona tańsza w utrzymaniu i budowie, a wsparcie dla tego typu inwestycji zapowiedziało Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji w ramach programu operacyjnego Polska Cyfrowa.

‒ Polska Cyfrowa daje również możliwość zastosowania bardzo nowoczesnych technologii radiowych, w ramach których oferowany jest internet o podobnej jakości, co ten oferowany w ramach technologii światłowodowej. To rozwiązanie pozwala upowszechniać internet na obszarach, na których budowa łączy szerokopasmowych nie jest opłacalna – mówi Streżyńska.