Pełny układ scalony na jednej nanorurce węglowej
kg 10-04-2006, 14:32
IBM poinformował, że jego naukowcy zbudowali pierwszy pełny układ scalony na jednej nanorurce węglowej. Nanorurki są nowym, obiecującym materiałem, który pozwoli uzyskać większą wydajność, w porównaniu ze stosowanymi obecnie półprzewodnikami krzemowymi.
Przez ostatnie 50 lat branża półprzewodnikowa szła w kierunku zwiększenia możliwości układów scalonych, umieszczając coraz więcej ścieżek na jednym układzie krzemowym. Aby to osiągnąć, starano się budować jak najmniejsze ścieżki.
Naukowcy zdają sobie jednak sprawę, że znajdują się u kresu możliwości zmniejszenia układów. Szansą dla tej branży jest nanotechnologia, czyli dziedzina związana z syntezą nowych rodzajów cząsteczek i struktur o wymiarach rzędu jednej miliardowej metra.
Nanorurki węglowe swoim kształtem przypominają rolkę siatki ogrodzeniowej i są 50 000 razy cieńsze od ludzkiego włosa. Mają wyjątkowe właściwości, dzięki którym mogą przewodzić prąd o większej gęstości, niż "kanały" wykorzystywane przez obecne tranzystory. Dodatkowo, dzięki swoim małym rozmiarom pozwalają na dalszą miniaturyzację układów.
Układ zbudowany przez zespół IBM to oscylator pierścieniowy - konstrukcja wykorzystywana przez producentów układów do testowania nowych procesów produkcyjnych lub materiałów.
Naukowcy IBM scalili pełny układ wokół pojedynczej nanorurki. Do budowy układu scalonego użyli standardowych procesów półprzewodnikowych, a jako podstawę całego układu wykorzystali pojedynczą cząsteczkę.
Jak twierdzą, takie rozwiązanie okazało się niemal milion razy szybsze od prezentowanych wcześniej konstrukcji zbudowanych z wykorzystaniem wielu nanorurek. I chociaż technologia ta nadal jest wolniejsza od współczesnych układów krzemowych, zespół IBM jest przekonany, że nowe procesy nanoprodukcji pozwolą w końcu korzystać z ogromnego potencjału elektroniki nanorurkowej.
Według Dr T.C. Chen, z IBM Research jest to milowy krok w kierunku integracji tej technologii z obecnymi technikami produkcji układów elektronicznych.
Ponadto, rozwiązanie to pozwala uprościć proces produkcji i zapewnia spójność, która jest niezbędna do dokładniejszego przetestowania i zoptymalizowania nanorurek dla takich zastosowań, uważają specjaliści.
Obecnie naukowcy IBM chcą wykorzystać oscylator pierścieniowy do testowania udoskonalonych tranzystorów i układów z nanorurek węglowych, co pozwoli mierzyć osiąganą przez nie wydajność w pełnych układach scalonych.
Naukowcy zdają sobie jednak sprawę, że znajdują się u kresu możliwości zmniejszenia układów. Szansą dla tej branży jest nanotechnologia, czyli dziedzina związana z syntezą nowych rodzajów cząsteczek i struktur o wymiarach rzędu jednej miliardowej metra.
Nanorurki węglowe swoim kształtem przypominają rolkę siatki ogrodzeniowej i są 50 000 razy cieńsze od ludzkiego włosa. Mają wyjątkowe właściwości, dzięki którym mogą przewodzić prąd o większej gęstości, niż "kanały" wykorzystywane przez obecne tranzystory. Dodatkowo, dzięki swoim małym rozmiarom pozwalają na dalszą miniaturyzację układów.
Układ zbudowany przez zespół IBM to oscylator pierścieniowy - konstrukcja wykorzystywana przez producentów układów do testowania nowych procesów produkcyjnych lub materiałów.
Naukowcy IBM scalili pełny układ wokół pojedynczej nanorurki. Do budowy układu scalonego użyli standardowych procesów półprzewodnikowych, a jako podstawę całego układu wykorzystali pojedynczą cząsteczkę.
Jak twierdzą, takie rozwiązanie okazało się niemal milion razy szybsze od prezentowanych wcześniej konstrukcji zbudowanych z wykorzystaniem wielu nanorurek. I chociaż technologia ta nadal jest wolniejsza od współczesnych układów krzemowych, zespół IBM jest przekonany, że nowe procesy nanoprodukcji pozwolą w końcu korzystać z ogromnego potencjału elektroniki nanorurkowej.
Według Dr T.C. Chen, z IBM Research jest to milowy krok w kierunku integracji tej technologii z obecnymi technikami produkcji układów elektronicznych.
Ponadto, rozwiązanie to pozwala uprościć proces produkcji i zapewnia spójność, która jest niezbędna do dokładniejszego przetestowania i zoptymalizowania nanorurek dla takich zastosowań, uważają specjaliści.
Obecnie naukowcy IBM chcą wykorzystać oscylator pierścieniowy do testowania udoskonalonych tranzystorów i układów z nanorurek węglowych, co pozwoli mierzyć osiąganą przez nie wydajność w pełnych układach scalonych.
Artykuł może zawierać linki partnerów, umożliwiające rozwój serwisu i dostarczanie darmowych treści.
Stopka:
© 1998-2025 Dziennik Internautów Sp. z o.o. Wszelkie prawa zastrzeżone.