Pełny układ scalony na jednej nanorurce węglowej
IBM poinformował, że jego naukowcy zbudowali pierwszy pełny układ scalony na jednej nanorurce węglowej. Nanorurki są nowym, obiecującym materiałem, który pozwoli uzyskać większą wydajność, w porównaniu ze stosowanymi obecnie półprzewodnikami krzemowymi.
Przez ostatnie 50 lat branża półprzewodnikowa szła w kierunku zwiększenia możliwości układów scalonych, umieszczając coraz więcej ścieżek na jednym układzie krzemowym. Aby to osiągnąć, starano się budować jak najmniejsze ścieżki.
Naukowcy zdają sobie jednak sprawę, że znajdują się u kresu możliwości zmniejszenia układów. Szansą dla tej branży jest nanotechnologia, czyli dziedzina związana z syntezą nowych rodzajów cząsteczek i struktur o wymiarach rzędu jednej miliardowej metra.
Nanorurki węglowe swoim kształtem przypominają rolkę siatki ogrodzeniowej i są 50000 razy cieńsze od ludzkiego włosa. Mają wyjątkowe właściwości, dzięki którym mogą przewodzić prąd o większej gęstości, niż "kanały" wykorzystywane przez obecne tranzystory. Dodatkowo, dzięki swoim małym rozmiarom pozwalają na dalszą miniaturyzację układów.
Układ zbudowany przez zespół IBM to oscylator pierścieniowy - konstrukcja wykorzystywana przez producentów układów do testowania nowych procesów produkcyjnych lub materiałów.
Naukowcy IBM scalili pełny układ wokół pojedynczej nanorurki. Do budowy układu scalonego użyli standardowych procesów półprzewodnikowych, a jako podstawę całego układu wykorzystali pojedynczą cząsteczkę.
Jak twierdzą, takie rozwiązanie okazało się niemal milion razy szybsze od prezentowanych wcześniej konstrukcji zbudowanych z wykorzystaniem wielu nanorurek. I chociaż technologia ta nadal jest wolniejsza od współczesnych układów krzemowych, zespół IBM jest przekonany, że nowe procesy nanoprodukcji pozwolą w końcu korzystać z ogromnego potencjału elektroniki nanorurkowej.
Według Dr T.C. Chen, z IBM Research jest to milowy krok w kierunku integracji tej technologii z obecnymi technikami produkcji układów elektronicznych.
Ponadto, rozwiązanie to pozwala uprościć proces produkcji i zapewnia spójność, która jest niezbędna do dokładniejszego przetestowania i zoptymalizowania nanorurek dla takich zastosowań, uważają specjaliści.
Obecnie naukowcy IBM chcą wykorzystać oscylator pierścieniowy do testowania udoskonalonych tranzystorów i układów z nanorurek węglowych, co pozwoli mierzyć osiąganą przez nie wydajność w pełnych układach scalonych.