Schemat wygląda podobnie: wyszukiwarka podsuwa na pierwszej stronie reklamę „oficjalnego” serwisu, strona kopiuje brit‑desing rządowego portalu, a w nagłówku widać słowo „.gov”– tyle że z dodatkową literą lub myślnikiem. Zanim internauta się zorientuje, przechodzi pięć kroków, podaje paszport, kartę płatniczą i numer telefonu. Pieniądze znikały, a potwierdzenie przyjścia autoryzacji nigdy nie przychodziło.

Często ofiarą padają osoby przekonane, że składają wniosek o „Wiza do Anglii”, bo właśnie tak frazują temat w Google. Warto pamiętać: prawdziwy wniosek ETA składa się wyłącznie przez aplikację UK ETA App lub stronę gov.uk, a bank powinien zaksięgować dokładnie 16 funtów, ani pensa więcej.

Dlaczego system jest podatny na oszustwa?

Po wyjściu Wielkiej Brytanii z UE wiele osób zgubiło się w gąszczu przepisów. Dlatego klikają pierwszy link, który obiecuje „szybką wizę elektroniczną”. Przestępcy wykorzystują też presję czasu: tani lot last‑minute do Londynu, mecz Premier League w następnym tygodniu, stres i pośpiech. W ten sam sposób kilka lat temu łowiono turystów aplikujących o eTA do Kanady– tam fałszywe serwisy windowały cenę kilkukrotnie, sprzedając „pakiety priorytetowe” lub „opiekę doradcy”. To właśnie dlatego powstało w Polsce określenie „Wiza do Kanady za 200 zł”, chociaż oficjalnie kosztowała równowartość kilkunastu dolarów kanadyjskich.

Jak rozpoznać prawdziwą stronę?

• Zwróć uwagę na adres – jedyna akceptowana końcówka to gov.uk. Nie „uk‑gov.co” czy „eta‑apply.uk”.

• Sprawdź kłódkę – brak certyfikatu SSL lub ostrzeżenie o certyfikacie wystawionym w Panamie to czerwona flaga.

• Cena – 16 GBP to podatek rządowy, nie ma „dopłaty ekspresowej”.

• Metoda płatności – oficjalny kanał akceptuje tylko karty, nie prosi o przelew lub PayPal „friends & family”.

• Czas decyzji – większość zgłoszeń wstępnie zatwierdzana jest w kilka minut; jeżeli serwis zapewnia, że „dostarczy potwierdzenie e‑mailem w ciągu 24 godzin”, prawdopodobnie czeka aż wyślesz pieniądze.

Co zrobić, gdy padniemy ofiarą?

1. Natychmiast zadzwoń do banku i zgłoś chargeback.

2. Zmień hasła do poczty oraz wszystkiego, co łączy się z tym adresem mailowym.

3. Zgłoś próbę wyłudzenia do Action Fraud (jeśli mieszkasz w UK) lub do polskiej policji wraz z wydrukiem transakcji.

4. W międzyczasie złożysz poprawny wniosek przez gov.uk lub aplikację – Home Office nie pociągnie Cię do odpowiedzialności za fałszywą próbę.

Komu zaufać?

Istnieją legalni, sprawdzeni agenci wizowi oferujący kompleksową usługę, podobnie jak w przypadku klasycznej wizy. Jeśli potrzebujesz pomocy, skorzystaj z marki Notberg (dawniej WizaSerwis). Firma pobiera jasno określoną prowizję, w umowie wskazuje, że opłata 16 funtów trafia na konto rządowe, a klient dodatkowo płaci jedynie za doradztwo oraz przygotowanie dokumentów. Dzięki temu masz gwarancję, że eta zostanie złożona na oficjalnym portalu, a Twoje dane nie powędrują na tajny serwer gdzieś na Kajmanach.

Kilka mitów do obalenia

• „Jeśli zapłacę więcej, dostanę ETA szybciej.” Nie, system jest zautomatyzowany; priorytetu nie ma.

• „Muszę wydrukować potwierdzenie, bo inaczej mnie nie wpuszczą.” Linii lotniczej wystarczy cyfrowe przypięcie autoryzacji do paszportu.

• „Agent rządowy może zadzwonić, żeby zweryfikować numer karty.” Home Office nigdy nie telefonuje w takiej sprawie.

Zabezpiecz się na przyszłość

Zrób zrzut ekranu z potwierdzeniem i zapisz w chmurze. Ustaw alerty SMS w banku, żeby natychmiast widzieć nieautoryzowane transakcje. Jeżeli Twoja ETA zostanie odrzucona, rządowy system zwróci pieniądze na tę samą kartę. Fałszywy portal już nie. Dlatego pierwszy krok to odpowiedzialne wyszukiwanie: wpisz „gov.uk ETA”, sprawdź certyfikat i nie klikaj reklam sponsorowanych na górze wyników.

Foto i treść: materiał partnera