Kto ma skłonności do anoreksji?

Przede wszystkim dziewczęta przed okresem dojrzewania i kobiety do 25 roku życia. Psychologowie stwierdzają w tych przypadkach najczęściej zaburzenia osobowości, wygórowane ambicje lub stłumioną agresję. Osoby, u których występuje jadłowstręt psychiczny zazwyczaj pochodzą z rodzin, w których rodzic (głównie matka) jest nadopiekuńczy lub wzbudzający u dziecka zbyt wysokie aspiracje, czasem nierealne do zrealizowania. Nie bez znaczenia dla osób uległych na wpływ innych, mają mass media promujące szczupłą i wyidealizowaną sylwetkę kobiet.

Jakie są objawy anoreksji?

Pierwszą oznaką anoreksji jest gwałtowny spadek wagi, gdzie wskaźnik BMI (kg/m2) wykazuje już poniżej 17 kg/m2. Na wskutek długotrwałego głodzenia występują następujące objawy:

- zaburzenia hormonalne

- bóle brzucha

- niskie ciśnienie

- kołatanie serca

- pogorszenie stanu włosów, skóry i paznokci

- osłabienie, senność, omdlenia

- osteoporoza

Nieleczona anoreksja może doprowadzić do śmierci na wskutek niewydolności krążeniowo-oddechowej lub do popełnienia samobójstwa.

Jak leczyć anoreksję?

Niestety nie wynaleziono leku typowo na anoreksję. Zazwyczaj psycholog lub psychiatra stwierdza u pacjenta zaburzenia psychiczne (depresję, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne lub schizoidalne) i w tym kierunku leczy się za pomocą farmakologii. W początkowej fazie jadłowstrętu psychicznego wystarczy dobry psycholog, który udzieli wsparcia pacjentowi i przeprowadzi z nim niezbędną w tym przypadku psychoterapię. Polega ona na oddziaływaniu behawioralno-poznawczym i odbywać się może indywidualnie, w grupach lub w sesjach rodzinnych opartych na pomocy systemowej.

W przypadku długotrwałego odchudzania lub utraty masy ciała powyżej 30 % masy należnej, zanim przystąpi się do psychoterapii, należy skierować pacjenta na leczenie w Oddziale Wewnętrznym. Celem lekarzy Ośrodka jest zwiększenie masy ciała pacjenta w granicach 1-1,5 kg na tydzień. Chory początkowo otrzymuje 1000-1300 kcal na dobę, następnie porcja jest zwiększana co parę dni o 250-350 kcal. Oczywiście Klinika powinna dodatkowo udzielić pacjentowi wsparcia psychicznego, przekazać wiedzę na temat komponowania posiłków i wyjaśnić choremu jakie powikłania i zagrożenia niesie za sobą anoreksja.

Gdzie szukać pomocy?

1. Wizyta u psychologa lub psychoterapeuty - terapia behawioralno-poznawcza (indywidualna, grupowa lub rodzinna-systemowa)

2. Wizyta u psychiatry - leczenie farmakologiczne (pobudzające apetyt lub antydepresyjne)

4. Leczenie szpitalne - uzupełnienie witamin, elektrolitów i mikroelementów, odżywianie pozajelitowe

Anoreksja to groźna choroba, która poważnie zagraża zdrowiu i życiu pacjentów, choroba której nie można bagatelizować.  Według statystyk co piąta kobieta w wieku od 20-30 lat umiera na wskutek anoreksji. Nie ma drugiej takiej choroby psychicznej o tak wysokiej śmiertelności, dlatego tak istotna jest szybka reakcja i pomoc ze strony bliskich.

Artykuł poleca dobry i skuteczny psycholog z Poznania http://paulinasiemieniak.pl